رابطه استرس، کیفیت خواب و کمال گرایی با خستگی مزمن در معلمان مدارس استثنائی شهراهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین استرس، کیفیت خواب و کمال گرایی با خستگی مزمن بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی معلمان مدارس استثنایی شهر اهواز در سال تحصیلی93-92 تشکیل می دادند. نمونه ی پژوهش شامل 150 نفر از معلمان مدارس استثنایی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای به کاررفته در پژوهش حاضر شامل مقیاس استرس ادراک شده کوهن، شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ، مقیاس کمال گرایی اهواز و مقیاس خستگی چالدر بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده گردید. نتایج نشان داد که استرس، کیفیت خواب و کمال گرایی پیش بینی کننده ی خستگی مزمن است و این سه متغیر روی هم رفته 55 درصد از واریانس خستگی مزمن را تبیین می کنند. همچنین استرس بهترین پیش بین خستگی مزمن می باشد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که سطوح بالای استرس، وضعیت نامطلوب کیفیت خواب و کمال گرایی نقش بسزایی در بروز خستگی مزمندر معلمان مدارس استثنایی ایفا می کنند.

Keywords:

استرس , کیفیت خواب , کمال گرایی , خستگی مزمن