تأثیر بازی درمانی به روش آموزش اکتشافی بر کاهش میزان اختلال نوع ترکیبی / بیش فعالی پسران 9 تا 11 ساله

هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر بازی درمانی به روش آموزش اکتشافی بر کاهش میزان اختلال نوع ترکیبی / بیش فعالی پسران 9 تا 11 ساله شهر کرمانشاه در سال 1392 بود. بدین منظور تعداد 30 نفر از مراجعه کنندگان به دو مرکز مشاوره و خدمات روان شناسی کرمانشاه (ارجاعی توسط روان پزشک)، به شکل تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (n1=15, n2=15) قرار داده شدند. مدت زمان اجرا و به کارگیری متغیرها 9 جلسه ی 30 تا 45 دقیقه ای و ابزار اندازه گیری متغیرها مقیاس درجه بندی SNAP-IV بود که یک ابزار استاندارد است و در پژوهش های گوناگون از نظر روایی و پایایی مورد تأیید قرار گرفته است. در این مطالعه نیز روایی ابزار مذکور با استفاده از نظر متخصصان و پایایی آن نیز به شیوه ی بازآزمایی و محاسبه ی ضریب همبستگی پاسخ های داده شده در دو مرحله ی آزمون معادل 0/78 برآورد و تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده های حاصل با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد که بازی درمانی باعث کاهش معنی دار اختلال بی توجهی (Sin=0/000, F=16/939)، اختلال بیش فعالی تکانشگر (Sig=0/000, F=57/756)، اختلال نوع ترکیبی بیش فعالی (Sin=0/000, F=114/38)، می گردد. بر این اساس می توان گفت روش بازی درمانی مبتنی بر روش اکتشافی به عنوان یک روش درمانی مؤثر برای کاهش علایم نقص توجه / بیش فعالی در کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

بازی درمانی , بیش فعالی , نقص توجه , تکانشگری , آموزش اکتشافی