مصطفی دامرودی - دانشجوی کارشناسی فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران(نویسنده مسئول)

اصطلاح روانشناسی از دو کلمه یونانی psycho به معنی روح و logy به معنی مطالعه یک موضوع به دست آمده است.این دو ریشه یونانی درابتدا کنارهم قرارداده شدند تا موضوع مطالعه ای را درقرن شانزدهم توصیف کنند;یعنی زمانی که psyche برای اشاره به روح یا ذهن که از بدن متمایز باشد،بکارمی رفت.درقرن هجدهم، اصطلاح روان شناسی معنی واقعی خودرا که ((مطالعه ذهن)) باشد،کسب کرد.روانشناسی ورزشی علمی است که اصول روانشناسی را درحیطه ورزشی به کار می گیرد.روانشناسی ورزش در بر گیرنده گزینش درست و برانگیختن ورزشکاران است به گونه ای که هر ورزشکار بتواند در بالاترین حد توانایی خود به رقابت بپردازد. ورزشکاران در این راستا باید راهبردهایی را بکار گیرند تا رقیبان را روحیه زدایی کنند،باسطح بسیار بالای فشار مقابله و یا آن را کم کنند، از داروها سوء استفاده نکنند,راهبرد های تیمی موفقیت آمیزی را بکار گیرند و مهارتها را آموزش دهند و بیاموزند.مطالعه روانشناسی و استفاده از آن در موقعیت ورزشی شخص را توانا می سازد که: 1- رفتاری را توصیف کند(ورزشکاران تیمی که پیوسته برنده می شوند نسبت، به گروه دیگر دوستانه رفتار می کنند تا ورزشکارانی که پیوسته می بازند) 2- رفتاری را تبیین می کنند.(شکست غیر منتظره ممکن است به این سبب روی داده باشد که تیم خودی برانگیختگی لازم را نداشته،از سوی دیگر تیمی که قبلاً شکست خورده بود در وضعیتی بهتر و اماده بود تا ثابت کند که می تواند رقیبی با ارزش را شکست دهد) و 3- رفتاری را پیش بینی می کند.(اگر مربی ورزش با اوقات تلخی آموزش دهد،ورزشکار به سبب اضطراب و ناتوانی در تمرکز،نخواهد توانست گفتار او را بخاطر بسپارد.) بسیار مهم است که یک مربی همانطور که برای توسعه مهارتهای جسمی یک ورزشکار تلاش می کند,برای توسعه نحوه تفکر و مهارتهای ذهنی نیز به او کمک نماید.به عبارتی دیگر می توان گفت روانشناسی ورزشی به ارائه مناسبترین روش های آموزش و آماده سازی ورزشکاران ومربیان وکنترل مختلف روانشناختی آنها می پردازد ودرنتیجه هم باعث افزایش کارایی ورزشی وهم بهبود وضعیت روانی- اجتماعی فرد می شود.