زهرا جعفری اذر - آموزش و پرورش شهر ری

هدف از این پژوهش مقایسه دیدگاه ورزش کاران، مربیان و مسئولیت هیئت ها در مورد راهکار های پیشرفت بعد قهرمانی ورزش قایق رانی کشور است. نمونه آماری این تحقیق شامل 50 نفر از ورزش کاران تیم ملی، به 76 نفر از مربیان و 21 نفر از رؤسای هیئت ها که جمعاً 147 نفر را تشکیل دادند. ابزار اندازه گیری استفاده از پرسش نامه محمد هادی قاسمی است (a=0/89) که شامل 37 سال از نوع بسته بود. متغیرهای تحقیق در قالب هفت گروه براساس تحلیل عاملی طبقه بندی گردید. نتایج تحلیل آماری داده های تحقیق نشان دادند که بین دیدگاه ورزش کاران و رؤسای هیئت ها در مورد نقش متغیرهای گروه اول، دوم، پنجم و ششم تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین دیدگاه گروه های تحت بررسی در خصوص متغیرهای گروه سوم اختلاف معنی داری وجود داشت که در این رابطه به ترتیب مربیان، رؤسای هیئت ها و ورزش کاران نگرش بهتری داشتند. بین دیدگاه گروه های تحت بررسی در خصوص متغیرهای گروه چهارم اختلاف معنی داری وجود داشت و در این رابطه به ترتیب مربیان رؤسای هیئت ها و ورزش کاران نگرش بهتری داشتند در نهایت بین دیدگاه گروه های تحت بررسی در خصوص متغیرهای گروه هفتم است اختلاف معناداری وجود دارد که در این رابطه به ترتیب مربیان، ورزش کاران و رؤسای هیئت ها نگرش بهتری داشتند. بنابراین، به نظر می رسد فدراسیون مبنای برنامه ریزی های کلان را باید بر اساس متغیرها قرار دهند که مورد توافق هر سه گروه مربیان، ورزش کار و رؤسای هیئت ها است تا بدین وسیله انسجام و وحدت بیشتری را برای دستیابی به پیشرفت ورزش قایق رانی فراهم کنند. در زمینه های نیز که بین سه گروه تفاوت وجود دارد به طرف اهداف مربیان از یک طرف با مسئولین فدراسیون قایق رانی از طرف دیگر با ورزش کاران هماهنگ گردد زیرا فقط در این صورت است که دستیابی به اهداف میسر می گردد.

ورزش قایق رانی، بودجه ورزشی، تجهیزات ورزشی