ابراهیم خوشنام
زهرا صحرائیان

هدف از این پژوهش مقایسه 8 هفته تمرین مقاومتی بر علائم روانی،جسمانی،شدت و مدت درد دیسمنوره اولیه بود. ازمودنی های تحقیق 70 دختر مجرد بودند که به صورت داوطلبانه در دو گروه 40 نفری تمرین مقاومتی با میانگین سنی 2/53 ± 21/22 سال،قد 6/65 ± 163/60 سانتی متر،وزن 7/78 ± 58/87 کیلوگرم و اولین سن قاعدگی 1/63 ± 12/57 سال 30 نفری کنترل با میانگین سنی 2/52 ± 22/03 سانتی مترفوزن 6/96 ± 56/53 کیلوگرم و اولین سن قاعدگی 1/51± 12/70 سال در این پژوهش شرکت کردند. طی دو مرحله قبل و بعد از تمرین پرسشنامه موس به منظور تعیین علائم جسمانی و روانی ،استفاده از خط کش درد به منظور تعیین شدت درد وتعیین ساعات مدت درد تکمیل شد. تجزیه و تحلیل اماری توسط روش T همبسته و مستقل در سطح معنی داری (p<0/05) در نظر گرفته شد. نتایج درون گروهی تحقیق نشان داد که علائم روانی (p<0/0001) و جسمانی(p<0/0001)، شدت (p<0/0001) مدت درد (p<0/0001)در گروه تمرین مقاومتی کاهش معنی داری داشت. نتایج بین گروهی نشان داد که مقایسه تمرینات مقاومتی و کنترل در علائم روانی (p<0/041)و جسمانی (p<0/0001) شدت (p<0/0001) مدت درد (p<0/0001) کاهش معنی داری داشت. تمرینات مقاومتی با کاهش فعالیت سمپاتیکی،افزایش جریان خون رحمی انقباضات رحمی و افزایش هورمون اندروفین از ایجاد درد جلوگیری می کنند و علائم جسمانی و روانی ،شدت و مدت درد را کاهش می دهند.

تمرینات مقاومتی،علائم جسمانی و روانی،شدت درد،مدت درد،دیسمنوره اولیه