حسین گرجی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی
مریم گرجی چالسباری - چالسباری, کارشناس الهیات و علوم قرآنی
مصطفی بیات - کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی

فرهنگ هر جامعه, نماد اصالت چندین ساله ی مردمان آن سرزمین بشمار می آید. جامعه ی ایرانی, که برخاسته از نژاد پاک و عریق آریائی می باشد, ریشه در ارزشهای انسانی و ساختارهای نجیب اخلاقی بشر دارد. محتوای این نژاد, پایبندی به زیرساختهای بنیادین أخلاق والای انسانی است, که در دیدگاه هر حزب و جناحی, شاخص مهم و شعار اساسی تبلیغاتی, جهت نیل به مطامح و اهداف خود, جایگاه والائی به خود اختصاص داده است, که مورد استفاده یا سوءإستفاده ی نظام های سلطه, از گذشته تا کنون قرار گرفته است. در کنار این فرهنگ اصیل, که بین ملل و دولتهای دیگر نیز زبانزد گشته, اخلاق و سیره ی رسول الله و أئمه معصومین قرار دارد, که نماد متبلور و راستین, در به ثمر رسیدن این تئوری اخلاق و فرهنگ به اثبات رسیده اند. این بزرگان, با رعایت ارزشهای اخلاقی انسانی, بإذن خداوند, توانسته اند -فاتح قلوب شوند. چه, مصداق بارز اجرای فرهنگ انسانی, به تمام معنای کلمه, در جامعه ای بدور از ارزشهای اخلاقی, بوده اند. از أهم دلائل پذیرش اسلام از جانب ایرانیان, نقاط مشترک فراوانی است که بین فرهنگ ایرانی و اخلاق اسلامی وجود داشته است؛ که هر دو تکیه بر ارزشهای انسانی داشته اند. آمیزش فرهنگ اصیل آریائی با اخلاق اسلامی, در قالب یک بینش و جبهه ی یکسو و نافذ, از یک طرف می تواند بطور کامل, از بین برنده ی کاستی ها و ناکامی های موجود در دیدگاه سیاستمداران و نظریه پردازان غرب, که نسبت به فرهنگ ایرانی و اسلام, با کم لطفی ویژه ای نظر دارند, قرار گیرد؛ و از سوئی, می تواند سکاندار مدیریتها, در سازمانهای مختلف کشور, در حرکت به سمت ساحل پیشرفت و نجات, قرار گیرد.

فرهنگ ایرانی اسلامی, جامعه ی اخلاق مدار