جایگاه همکاریهای بینالملل در سازمانهای پژوهشی و فناوری

جهت نیل به دانش فنی روز و کاهش شکاف فناوری خود با شرکتهای پیشرو ن یازمند تعاملات بین المللی هستیم . یک مزیت فناوری قابل رقابت که تضمینی برای آینده باشد جهت حفظ حیات درازمدت هرسازمانی ضروری است و رسیدن به این مهم ممکن نیست جز اینکه ضمن باور توانمندی های خود، از تجارب شرکتهای جهانی سود برده و از دستاوردهای پیشگامان داخلی و خارجی بهره جوییم . این نوع همکاری در قالب اصولیش می تواند آمیزه ای از بهره جویی از توان داخلی و تجارب جهانی باشد . واضح است که اجرای پروژه های پژوهشی مشترک و درکنار شرکتهای پیشرو بودن، فرآیند یادگیری را عملی تر، سریعتر و موفقتر می کند . یعنی ارتباط تنگاتنگ با متخصصان خارجی در طی پروژه تضمینی جهت انتقال فناوری به داخل کشور است . تجربهای که در هیچ سمینار، کارگاه آموزشی، دانشگاه و همایشی به دست نمیآید . یک سازمان باید بداند که می خواهد به کدام سو برود و در همان راستا استراتژی خود را تدوین نماید . لازم است ارتباطا ت بینالمللی نیز متناسب با این استراتژی شکل گرفته و سمت و سو یابد . مسلماً در یک شرکت پژوهشی - فناوری خلق نوآوری و نیل به دانش فنی از اهداف اصلی می باشد . بنابراین هدف اصلی از همکاریهای بین المللی نیز باید کمک به انتقال فناوری باشد . در واقع اجزای کلیدی در چنین سازمانهایی عبارتند از : • کیفیت و کمیت نوآوریهای ثبت شده • کارایی و سرعت پژوهش • و مهمتر از همه سهم فناوری در کسب و کار در همکاری با شرکتهای خارجی نیز باید توجه خاص به این اجزا کلیدی نمود . بنابراین درک فرصت و انتخاب همکار مناسب بسیار مهم است . فرصتها از جستج وی هدفدار بدست می آیند و در انتخاب همکار بین المللی به شرایط کلی جامعه، شرایط خاص شرکت خارجی چه از نظر محیطی و چه از نظر سازماندهی و بالاخره توانمندی فناورانه آن باید توجه نمود . ضروری است فرصتها و انتخاب همکار بینالمللی متناسب با پتانسیل، ظرفیت و توانمندی سازمان انتخاب شود . در این مقاله ضمن بررسی ضرورت همکاری مشترک با شرکتهای خارجی، روند اصولی این نوع همکاری ارایه میگردد

Keywords:

همکاری بینالملل , سازمان , پژوهشی , فرصت , فناوری