نوشین حدیدیان مقدم - مهندس عمران، خلبان هواپیماهای فوق سبک ، کارشناس بحران و بازرسی فنی در وزرات کشور

چارچوب عملیاتی سندای که در سومین کنفرانس بین المللی سازمان ملل متحد در مارس 5112 در ژاپن تدوین شده و به تصویب رسید، دنباله تکمیلی چارچوب اولیه هیوگو می باشد که به طور عمده بر روی بحث تاب آوریمناطق در برابر بلایای طبیعی و شهرهای تاب آور اشاره دارد. از آنجاییکه بحث تاب آوری باید به صورت مدارم و پیوسته مورد بررسی قرار گیرد و این موضوع با مواردی چون مدیریت ریسک و بحران ، توسعه پایدار و شاخصهای مرتبط رابطهتنگاتنگی دارد ، برای برنامه ریزی موفق تر و عملیاتی تر در موضوعات مورد اشاره ، هر منطقه باید فراخور ویژگیهای جمعیتی و جغرافیایی ، اقتصادی ، فرهنگی و سایر نیزمندیها و در قالب چهار اولویت اصلی تعیین شده از سوی چارچوب عملیاتی سندای یعنی " درک بحران و ریسک بلایا، تقویت و مقاوم سازی بخش های دولتی مرتبط در بحث مدیریت ریسکبلایای طبیعی ، سرمایه گذاری در کاهش ریسک بلایای طبیعی جهت نیل به تاب آوری، و افزایش آمادگی در برابر خطر رخداد بلایای طبیعی برای اثر بخشی موثر تر فاز پاسخ در بحران و عملیات بازسازی و بازتوانی بهترنسبت به گذشته" وارد عمل شود. در این مقاله سعی شده است تا بنا به تحقیقات انجام شده و ارزیابی عملی مسائل و مشکلات و اقدامات صورت گرفته بهمدت بیش از 21 سال در بخشهای دولتی و غیر دولتی ،که نتیجه آن به صورت مستقیم و غیر مستقیم مرتبط با مراحل مدیریت و لجستیک بحران و تاب آوری شهری و منطقه ای می باشد، موانع واقعی موجود در سطح خرد و کلان در برابراصول و اهداف چارچوب عملیاتی سندای و همچنین راهکارهای عملی برای رفع آنها جهت اجرای هر چه موثرتر اصول ذکر شده با توجه به چهار اولویت اصلی در این چارچوب مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهادات بهینه جهت حرکت به سوی برنامه ریزی پیوسته و موثر تر برای مدیریت ریسک و کاهش خطر بلایای طبیعی و افزایش تاب آوری منطقه ای ارائه گردد

چارچوب عملیاتی سندای ، تاب آوری ، مدیریت ریسک و بحران ، کاهش خطر پذیری ، مراکز دولتی و غیردولتی