مدیریت خطر بلایای طبیعی با رویکرد تابآوری اجتماعات محلی با تأکید بر زلزله

وقوع بلایاى طبیعی و عدم برنامهریزى مناسب برای مواجهه با پیامدهاى ناشى از آن میتواند منجر به از دست رفتن منابع ودستاوردهایى شود که تحقق مجدد آنها؛ چه برای عموم مردم و چه برای دولتها؛ سالیان متمادى به طول خواهد انجامید . دردهههای اخیر و با مطرح شدن رویکرد توسعه پایدار، توسعه پایدار شهرى به عنوان راهکاری مناسب در جهت تحقق شهرهاى پایدار ظهور یافت و در این بین توسعه محلهاى پایدار با تأکید بر بکارگیرى سرمایه اجتماعى و وجود ظرفیت مشارکت در اجتماعات محلى به دنبال تحقق تفکر جهانی و اقدام محلی براى دستیابى به توسعه پایدار میباشد. بر این اساس و با توجه بهرویکرد اجتماعمحور) CBDM (، برنامهریزی در کاهش خطرپذیری بلایا برای داشتن جامعه و شهر تابآور، افزایش ایمنی، کاهش خسارات و بالتبع با هدف توسعه پایدار ضروری بنظر میرسد.با توجه به اهمیت مطالب فوقالذکر، در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از مطالعات اسنادی و مطالب علمی در کتب و نشریات علمی پژوهشی، بحث پیرامون اجتماعات محلی از یک طرف و تابآوری از سوی دیگر، به نقش آنها در مدیریت و -کاهش خطرپذیری بپردازیم. طبق مطالعات صورت گرفته در انجام این تحقیق، به این نتیجه دست یافتیم که ظرفیت موجود در اجتماعات محلی به جهت مشارکت و همچنین تلاش برای ارتقای تابآوری اجتماعات محلی، در کاهش خطر پذیری نقشی مؤثر ایفا میکند. بر این اساس و با طرح این استراتژی در این کنفرانس میتوان افق جدیدی را در جهت درک تابآوری با تأکید بر اجتماعات محلی در جهت مدیریت و کاهش خطرپذیری جوامع شهری گشود.

Keywords:

بلایای طبیعی , کاهش خطرپذیری , تابآوری , اجتماعات محلی , مدیریت کاهش خطرپذیری