معین صادقی گوغری - دانشجوی کارشناسی ارشد اکوهیدرولوژی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، عضو اصلی موسسه مقاومسازی و بهسازی لرزهای ایران
حامد اسکندری دامنه - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدائی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
علی آذره - دانشجوی دکتری بیابانزدائی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

امروزه اهمیت ایجاد سکونتگاههای انسانی با توجه به موازین توسعه پایدار در عرصه مدیریت کلان کشوری، امری شناختهشده میباشد. آگاهی از پهنه سیلاب در مدیریت رودخانه و ایمنی سواحل، اهمیت بسیاری دارد. بنابراین در راستای توسعه پایدارسکونتگاههای انسانی در این مناطق، گام اول پهنهبندی مخاطرات طبیعی در جهت تعیین بهترین مکان برای این قبیل سکونتگاهها میباشد. در این پژوهش جهت پهنهبندی ریسک سیلاب شهرستان اصفهان از معیارهای موثر در ریسک سیل شامل شیب، دبی سیلاب، کاربری اراضی، فاصله از رودخانه، تراکم زهکشی، ارتفاع، زمینشناسی و شماره منحنی به روش منطق فازیاستفاده شده است. در این قسمت هر یک از معیارها با در نظر گرفتن خصوصیات آنها و ماهیت طبیعی و نقش و تأثیرشان در سیل با استفاده از سری توابع عضویت ماهیتی فازی و ارزشی بین صفر و 1 پیداکرده و سپس تمامی لایه های اطلاعاتی با استفاده از عملگر گاما ادغام شده است و نقشه طبقه بندی شده ریسک سیلاب در 5 کلاس سیلخیزی خیلیکم، سیلخیزی کم سیلخیزی متوسط، سیلخیزی زیاد و سیلخیزی خیلیر زیاد تهیه شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهند که حدود2/77 درصد مساحت شهرستان اصفهان، معادل4356/7 کیلومترمربع دارای سیلخیزی کم و خیلی کم میباشد. 5555 کیلومترمربع معادل35/4 درصد از شهرستان اصفهان در کلاس سیلخیزی متوسط قرار دارد26/8 درصد ازمساحت شهرستان برابر با 6211 کیلومترمربع در کلاس سیلخیزی زیاد و9/9 درصد سطح، معادل 1554 کیلومترمربع از شهرستان در کلاس خیلی زیاد قراردارد. بر اساس نتایج این تحقیق روش فازی از عملکرد خوبی در ارزیابی و پهنهبندی ریسک سیلاب برخوردار میباشد و میتواند جایگزین روشهای مرسوم قطعی باشد

مخاطرات طبیعی، ریسک سیلاب، منطق فازی، شهرستان اصفهان