ارائه الگوی جدید مدیریت ریسک در کاربری های شهری،مطالعه موردی مراکز امداد رسانی منطقه 4 تبریز

یکی از موضوعاتی که بیشتر جوامع دنیا با آن دست به گریبان هستند بحرانهای کاربریهای شهری هستند. برای اینکه در برابر این بحرانها بتوان تصمیم و برنامهریزی صحیح انجام داد، مدیریت ریسک که از مهمترین مباحث مدیریت بحراناست اهمیت پیدا میکند. به عبارت دیگر برنامهریزی ریسک محور کاربری اراضی یکی از روشهای علمی و عملیاتی در دهههای اخیر بوده که در کشورهای مختلف مورد توجه فراوان قرار گرفته است. بین مدیریت ریسک و کاربری اراضی رابطه بسیار مهمی وجود دارد. چنانچه شاهد هستیم به علت عدم صحیح ساماندهی کاربریهای اراضی روند بحران در شهرها راشاهد هستیم. مهترین سؤالی که در تحقیق بنا داریم به جواب آن برسیم این است که بین مدیریت ریسک و مراکز امدادرسانی در منطقه 4 شهر تبریز چه ارتباطی وجود دارد؟ روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است و پس از جمع - -آوری اطلاعات مورد نیاز با استفاده از مدل IHWP طبقهبندی و ارزشگذاری متغیرها و لایههای اطلاعاتی و با اتخاذ 14 شاخص طبیعی، جغرافیایی، کالبدی و زیربنایی به ارزیابی مدیریت ریسک کاربریهای منطقه 4 شهر تبریز اقدام گردید. طبق مطالعات انجام یافته و اعمال وزنهای حاصل از مدل تحلیل سلسلهمراتبی معکوس و نرمافزار GIS این نتیجه حاصلمیشود که حدوا 44 درصد از محدوده مورد مطالعه دارای ریسک کم، 22 درصد دارای وضعیت ریسک متوسط و 22 درصد از محدوده مورد مطالعه در شرایط ریسک بالا قرار دارد. لذا توجه هر چه بیشتر نهادها، سازمانها طرحها و برنامه- های اجرایی به امر برنامهریزی شهری و مدیریت ریسک در مراحل قبل و بعد از وقوع بحران ضرورت مینماید

Keywords:

مدیریت ریسک , بحران , کاربری , مراکز امداد , تبریز , IHWP