امیرعلی لعلی سرابی - استادیار ، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، ایران
صابر شکری - مربی، گروه حسابداری، دانشگاه پیام نور ، ایران
سهیلا میرزابابازاده - مربی، گروه اقتصاد، دانشگاه پیام نور، ایران

مقاله حاضر به بررسی اثر مستقیم ساختار مالکیت بر عملکرد یک سال بعد شرکت های پذیفت شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از مکانیسم تعدیل جزیی و بکاگیری مدل پانل پویا و مبتری بر گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) طی دوره زمانی 1385 تا 1393 می پردازد . نتایج حاکی از آنست که اولا انتقال و گسترش عملکرد شرکت به دوله های آتی نمی تواند رد شود . دوما معنی داری ضریب شاخص ساختار مالکیت با وقفه یکساله در سطح اطمینان 99 درصد رد نمی شود و با فازیاش هر واحد مجموع درصد سهام در مالکیت سرمایه گذاران نهادی به عنوان شاخص ساختار مالکیت در دوره جاری، منجر به افزایش شاخص عملکرد آتی شکرت به میزان 2.095 واحد بطور معنی داری می شود . در وئاقع در شرکت هایی که مالکیت آن بیشتر در دست سهامدار آن عمده می باشد ، عملکرد شرکت ها نیز به مراتب افزایش است همچنین اثر گذاری اندازه شرکت و شاحص کیفیت حسابرسی بر عملکرد شرکت های مورد بررسی مثبت بوده ولی معنی دار نمی باشد .

ساختتار مالکیت، عملکردشرکت ،؛کیفیت حسابرسی ،بورس اوراق بهادار تهران و گشتاورهای تعمیم یافته