تهمینه بهوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیزاسیون کشاورزی
محمد امین آسودار - هیئت علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
محمود قاسمی نژاد رائینی - هیئت علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
محمدعلی هرمزی - کارشناس ارشد دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

گرایش منابع آب و خاک کشور به شوری علاوه بر کاهش عملکرد محصولات کشاورزی، باعث تشدید بیابان زایی در عرصه های منابع طبیعی گردیده و در نتیجه روز به روز از وسعت اراضی مستعد کاسته و به وسعت بیابان ها افزوده می شود بنابراین شناخت و کنترل شوری امری اجتناب ناپذیر است و این شناخت و کنترل نیاز به سرمایه و زمان دارد. در این راستا یکی از فناوری های مهم و کارآمد، بهره گیری و اجرای طرحی در سال 1394-1393 در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در شمال شهرستان اهواز در قالب 3 تکرار به صورت کرت های دوبار خرد شده به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار با دو سطح خاک آب (هیرم کاری و خشکه کاری)، دو سطح خاک ورزی (خاک ورزی مرسوم و کم خاک ورزی)، دو نوع کود نیتروژن (کود اوره معمولی و کود اوره با پوشش گوگردی)، دو سطح الگوی کاشت (کشت در جوی و کشت مسطح) و سطح مزرعه که با 60 % بقایای گندم پوشیده است، محتوی رطوبت خاک بعد از کاشت، روش هیرم کاری (p≤0/01) با رطوبت 16/22 درصد بیشترین میزان رطوبت را داشته است، تیمار کم خاک ورزی با میانگین رطوبت 15/25 درصد بیشترین میزان رطوبت را نسبت به خاک ورزی مرسوم دارا بوده است. تیمار کشت به صورت هیرم کاری با میانگین 4023/30 کیلوگرم در هکتار نسبت به روش خشکه کاری و روش کشت در جوی با میانگین 3720/47 کیلو گرم در هکتار دراری بیشترین میزان عملکرد را داشته اند.

خاک شور، کم خاک ورزی، هیرم کاری، کشت در جوی، کود اوره با پوشش گوگردی