مصطفی احمدی - دانشجوی دوره دکتری زراعت- فیزیولوژی گیاهان زراعی، دانشیار و استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام،
محمد جواد زارع - دانشجوی دوره دکتری زراعت- فیزیولوژی گیاهان زراعی، دانشیار و استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام
یحیی امام - استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
علی حاتمی - دانشجوی دوره دکتری زراعت- فیزیولوژی گیاهان زراعی، دانشیار و استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام

افزایش عملکرد کیفی و کمی گندم به عنوان یک محصول استراتژیک دارای اهمیت زیادی است. بنابراین به منظور بررسی بیشتر آزمایش هایی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و سه تیمار شامل کاربرد دو سطح غلظت سایکوسل )صفر و 2/5 گرم در لیتر)، سولفات روی در 3 میزان (0 و 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در 2 سطح (تلقیح و عدم تلقیح با بذر) در سال زراعی 93-1392 در دو مکان شامل مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام و ایستگاه تحقیقات کشاورزی کاکی بوشهر انجام یافت. برخی ویژگیهای مورفو- فیزیولوژیک، و عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم رقم کوهدشت تحت این تیمارها بررسی گردید. نتایج آزمایش نشان داد کلرمکوات کلراید موجب افزایش تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه درسنبله، عملکرد دانه شد. در این آزمایش کاربرد سطوح دوم و سوم عنصر روی از منبع سولفاتروی عملکرد دانه نسبت به شاهد را به ترتیب 18/1% و 24/3% افزایش داد. بالاترین میانگین تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه از تیمار محلول-پاشی سایکوسلدر غلظت 2/5 گرم در لیتر و کاربرد 50 کیلوگرم در هکتار سولفاتروی و پیش تیمار بذر با کود زیستی نیتروکسین حاصل شد. به طور کلی به نظر می رسد تحت شرایط دیم کاربرد سایکوسل ، سولفات روی و نیتروکسین در بهبودافزایش عملکرد دانه گندم مؤثر باشد.

سایکوسل، سولفات روی، نیتروکسین، گندم، عملکرد دانه