اعظم وحیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
حسین زارعی - اعضای هیئت علمی گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گرگان
اسماعیل سیفی - اعضای هیئت علمی گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گرگان

میوه گیلاس به دلیل طعم و مزه مطلوب، ظاهر جذاب و ظرفیت آنتی اکسیدان بالا، دوره رسیدگی کوتاه و تولید در اوایل فصل تابستان از اهمیت بالایی برخوردار است. این میوه به دلیل حساس بودن به صدمات حین حمل و نقل، کاهش رطوبت و فساد پذیر بودن، عمر انبارداری بسیار کوتاهی دارد و امکان صادرات آن با کیفیت خوب و ضایعات کم وجود نداشته است. هدف اصلی این تحقیق بررسی غلظت های مختلف عصاره رزماری و عصاره آلوئه ورا به همراه تیمار شاهد (آب مقطر) جهت افزایش عمر و ماندگاری پس از برداشت میوه گیلاس رقم سیاه مشهد بوده است. بعد از برداشت گیلاس، میوه های یک دست و دم سبز و سطح صاف در محلول 12/5 و 25 و 50 و 75 درصد از عصاره رزماری و آلوئه ورا به مدت 5 دقیقه غوطه ور شدند و پس از آن به محیط یخچال در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت 40 درصد به مدت یک ماه نگهداری شدند. این تحقیق در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و در چهار تکرار انجام شد و تاثیر تیمارهای اعمال شده بر روی میزان آنتوسیانین، pH و سفتی میوه مورد ارزیابی قرار گرفت. بسته بندی فرآورده راه حل مناسبی برای افزایش پتانسیل انباری است ولی افزایش رطوبت نسبی داخل بسته بندی احتمال گسترش آلودگی های میکروبی را افزایش میدهد. به منظور کاهش این آلودگیها در شرایط بسته بندی و جلوگیری از کاهش کیفیت و حفظ سفتی بافت میوه عوامل متعددی وجود دارد که تیمارهای عصاره آلوئه ورا و رزماری به عنوان دو تیمار طبیعی جدید در تحقیق جاری مد نظر قرار گرفته اند. نتایج این مطالعه نشان داد میزان سفتی و آنتوسیانین در میوه های تیمار شده با عصاره ها نسبت به شاهد افزایش پیدا کرد. تیمار عصاره رزماری 75 درصد بیشترین تاثیر را روی حفظ سفتی میوه داشته است . میوه های تیمار شده با عصاره رزماری 75 درصد بیشترین میزان pH را داشته و میوه های تیمار شده با عصاره آلوئه ورا 50 درصد کمترین میزان pH را در طی انبارداری میوه موجب شده است.

گیلاس، ماندگاری، فساد پذیر بودن ، عصاره رزماری، عصاره آلوئه ورا