آزاده کردی - گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی. آمل. ایران
یوسف نورائی - استاد راهنما استادیار دانشگاه غیرانتفاعی شمال آمل، آمل،مازندران

اسیدپاشی از جرم های به شدت ضداجتماعی محسوب می شود که در کشور ما سابقه ای حدود 60 سال دارد. اولین اسیدپاشی در سال 1334 رخ داد و آن هم اسیدپاشی روی یک قاضی دادگستری بود به دلیل اینکه کسی را به حبس محکوم کرده بود. همین امر باعث شد قانونگذار در سال 37 برای جرم اسیدپاشی قانون وضع کند. اسیدپاشی به استفاده تعمدی از اسید جهت حمله به انسان دیگر اطلاق می شود که غالب قربانیان آن، زن ها و کودکان هستند. در پژوهش حاضر، سعی شده است به آسیب شناسی پدیده مذموم اسیدپاشی از جمله علل و انگیزه ها، پیامدهای فردی و اجتماعی آن، مجازات ها و راه های پیشگیری و کاهش آن پرداخته شود. جمع آوری داده های تحقیق به صورت کتابخانه ای و یادداشت برداری از متون نوشتاری مانند کتاب، مقالات، جراید و وبگاه های اینترنتی بوده است. یافته های کلی این تحقیق حاکی از آن است که ارتکاب این جرم، عمدتاً ناشی از انتقام جویی های عشقی و ناموسی بوده و هدف آن، از بین بردن زیبایی مجنی علیه به عنوان سر منشأ شر می باشد

اسیدپاشی، جرم، مجازات، پیشگیری، علل و عوامل، پیامدها