محمدحسن آهنگر
حسین خاکپور
غلامرضا رضوی دوست

انسان از منظر قرآن، مسافرى است رهسپار لقاى خداوند سبحان و این سالک توشه اى مى طلبد تا بتواند به سرمنزل مقصود برسد. بالاترین توشه ى مسافر زندگى، خو گرفتن به اخلاق الهى و مهم ترین محور آن تزکیه ى نفس است. اخلاق، بنا به تعریف شایع آن، مشتمل بر فضایل و رذایلی است که بعد روحانی انسان را شکل می دهد و منشأ بروز رفتارهای متناسب با آن می شود. بدین علت، شناخت فضایل اخلاقی و عمل به آن ها دارای اهمیت و ضرورت غیرقابل انکاری است؛ همچنین شناخت رذایل اخلاقی و اجتناب از آن ها. با مراجعه به متون دینی به ضرورت شناخت اخلاق و آرایش به فضایل و پیرایش از رذایل بیشتر پی می بریم. در آیات و روایات متعددى یکى از مهم ترین اهداف نزول قرآن و بعثت پیامبران تزکیه نفس و تکمیل مکارم اخلاق بر شمرده شده است. پیامبر (صلی الله علیه و اله) غایت و نتیجه ی دعوت خویش را اکمال مکارم اخلاق بیان نموده است. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف یافتن معنا و توصیف اخلاق و مکارم اخلاق به تحلیل روایت « انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق» پرداخته است؛ حضرت محمد (صلی الله علیه و اله) در این حدیث می فرمایند: من مبعوث شدم که مکارم الاخلاق را تمام کنم. وقتی حضرت در این حدیث می فرمایند: «انما بعثت» یعنی فقط همین است و جز این نیست و من فقط برای مکارم الاخلاق مبعوث شدم و در واقع اصلی ترین دلیل بعثت ایشان همین مکارم الاخلاق است و دیگر اهداف بعثت نیز در کنار همین است

اخلاق، خلق عظیم، اخلاق پیامبر، هدف بعثت، مکارم اخلاق