مریم شیرالی

خیام یکی از دانشمندان مسلمان قرن پنجم هجری شمسی است. او از بزرگترین دانشمندان عصر خود به حساب می آید که در علوم مختلفی از جمله ریاضیات، نجوم و شعر تبحر ویژه ای است. یکی از مهارت های خیام در سرودن شعر در قالب رباعی است که آوازه ای جهانی برای او دست و پا کرده است. این رباعیات که تعداد واقعی آن از نظر برخی مورخان به چهارده عدد بیشتر نمی رسد، ترجمان بستر اجتماعی و فرهنگی زمانه ای است که خیام در آن می زیسته است. در همه ی اعصار حکمای زیادی تحت تاثیر بستری فکری زمانه ی خویش قرار داشته اند. گاهی با استفاده از سرودن اشعاری به مقابله با شرایط جاری پرداخته و تا آنجا پیش رفته اند که جان خود را از دست داده اند؛ اما گاهی انزوا و عزلت نشینی را بر ایجاد تغییر ترجیح داده و گوشه نشینی را برگزیده اند. در این پژوهش تلاش شده است تا تفسیری از رباعیات خیام ارائه و همچنین منابع تاثیرگذار بر افکار این شاعر نیز مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق چهارده رباعی تفسیر شده است

خیام، رباعیات، منابع فکری، بستر اجتماعی و سیاسی