بررسی میزان شیوع کاهش شنوایی در کارگران نجاری های شهر سبزوار

در بین تمام آلاینده های شغلی سروصدا بیشترین انتشار را دارد . درحرفه نجاری به سبب استفاده از دستگاه های نسبتا قدیمی و پرسروصدا جهت برش و تراش چوب, مواجهه با صدا وافت شنوایی ناشی از آن , یکی از مشکلات عمده بهداشتی شاغلین محسوب می شود .این مطالعه به بررسی تراز صدا و کاهش شنوایی در کارگران نجاری های شهر سبزوار پرداخته است مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی که جامعه آماری را کل 123 کارگاه نجاری فعال شهر سبزوار با مجموع 242 نفر شاغل درسال 85 تشکیل می دهد ,جهت ارزیابی صدا ازSLM مدل 273 Cr و برای شنوایی سنجی کارگران از ادیومتر پرتابل مدل 7233 SA و سپس ادیومترکلینیکال مدل AS استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روشهای آمار توصیفی, آزمون کای دو و تحلیل همبستگی آنالیزگردید . یافته ها بر اساس نتایج تراز معادل صدا (Leq) حداقل 79 , حداکثر 115.3 و بطور متوسط dBA 92.08 و درمرحله آنالیز نیز در فرکانسهای مرکزی بالایHZ , تراز صدا بیش ازحدود مجاز ACGIH 500 ارزیابی شد. طبق نتایج ادیومتری , حدود 10.6 % کل کارگران درفرکانسHZ 4000 بیش از dB افت شنوایی ( PTS -AC)داشتند ,ضمنا بین تراز مواجهه با صدا وافت شنوایی درسطح 0.05( 27 P= همبستگی معنی دار وجودداشت .( r=%27) بحث ونتیجه گیری با توجه به مواجهه نجاران با صدا ی بالاتر از حدمجاز که باعث استقرار درجاتی از کاهش شنوایی( NIHL) نیز شده است, در این مقاله بر ضرورت اجرای برنامه حفاظت شنوای(HCP) با هماهنگی اتحادیه صنفی درودگران , تاکید گردید.

Keywords:

صدا , کاهش شنوایی , نجاران , برنامه حفاظت شنوایی (HCP)