طراحی الگویی برای تخصیص قابلیت اطمینان سیستم های چند جزیی با استفاده از بلوک دیاگرام عملیاتی و روش دلفی - فازی (مطالعه موردی: دستگاه ونتیلاتورتنفسی)

تخصیص قابلیت اطمینان به اجزای یک سیستم مهندسی، از مراحل مهم در طراحی سیستم های پیچیده صنعتی است. این مهم در طراحی و ساخت تجهیزات پزشکی از اهمیت مضاعفی برخوردار است. قابلیت اطمینان تجهیزات پزشکی به قابلیت اطمینان اجزاء و عناصر آرایش آن ها بستگی دارد. با توجه به اهمیت تجهیزات پزشکی به خاطر ارتباط مستقیم آن با سلامت و زندگی انسان، بررسی خرابی و قابلیت اطمینان قطعات این سامان ها لازم است تا با استفاده از این اطلاعات به دست آمده، تحلیل مناسبی بابت بهبود عملکرد سامانه انجام شود. در این تحقیقات، به عنوان نمونه با در نظر گرفتن دستگاه ونتیلاتور تنفسی، خرابی و قابلیت اطمینان زیر سامانه ها و قطعات دستگاه تخمین زده شده است و قطعات حساس و با اهمیت کمتر از لحاظ قابلیت اطمینان مشخص گردیده است. ابتدا با استفاده از ابزار بلوک دیاگرام کاربردی، عملکرد سیستم شناسایی شده است و سپس با ابزار ماتریس N2 ارتباط متقابل اجزای سامانه با یکدیگر و اجزای کاربردی و حساس آن مشخص می شود. نمودار درخت معایب این سامانه رسم گردیده تا عوامل خرابی احتمالی در سیستم مشخص گردند. آنگاه برای تخصیص خرابی از روش امکان پذیری اهداف استفاده شده است. در این پژوهش برای مشخص کردن مقدار پارامترهای این روش، به جای امتیاز دهی با اعداد قطعی ، داده های فازی حاصل از نظرات نخبگان و کارشناسان صاحب نظر منتج از روش دلفی فازی مورد استفاده قرار گرفته است. آنگاه با استفاده از این داده ها خرابی مجاز هر زیرسیستم و قابلیت اطمینان آن ها محاسبه شده است. با بررسی قابلیت اطمینان زیر سیستم ها، اجزایی که نیاز به افزایش کیفیت جهت افزایش میزان قابلیت اطمینان سیستم را دارند مشخص شده اند.

Keywords:

تخصیص قابلیت اطمینان , بلوک دیاگرام کاربردی , درخت معایب , روش دلفی فازی , ماتریس N2 , امکان پذیری اهداف , ونتیلاتورتنفسی