مکانی یابی بازارچه های مرزی با استفاده از روش تاپسیس (مورد مطالعاتی استان مازندران)

توزیع عادلانه و مناسب سرمایه ها، امکانات و خدمات در هر کشوری معمولاً در روندهای متفاوتی صورت گرفته و با پیچیدگی های مختلفی نیز مواجه است. زمانی که ضرورت ایجاد بازارچه مرزی ساحلی به لحاظ اقتصادی و منافع منطقه ای اثبات شود، بحث انتخاب گزینه های موجود مطرح می گردد. ارزیابی و انتخاب گزینه مناسب، وابسته به عوامل تأثیر گذاری خواهد بود که دارای تعدد و تنوع فراوان می باشد. از آنجایی که بازارچه های مرزی ساحلی دارای تفاوت هایی با سایر بازارچه های مرزی از حیث کشورهای مخاطب و شیوه ارتباطی می باشند، لذا فعالان و محتوای فعالیت آن ها نیز به عنوان عاملی مؤثر در چگونگی انتخاب محل مناسب جهت ایجاد بازارچه نقش آفرینی می نماید. وجود سه تن در امیرآبادی، فریدون کنار، و نوشهر به ترتیب در شرق، مرکز و غرب استان مازندران، سه گزینه جهت ایجاد بازارچه های مرزی ساحلی در این استان قلمداد می گردند. در این مقاله اولویت بندی گزینه های موجود در دو مرحله اجرا گردیده است: ابتدا عوامل مؤثر در موفقیت بازارچه به صورت سلسله مراتبی از معیارها شناسایی شدند. هفت معیار به عنوان معیار اصلی در سطح اول شناخته شدند و هر یک از این هفت معیار اصلی به زیر معیارهای کوچک تر تقسیم شدند. در مجموع 49 معیار شناسایی شد. سپس به کمک روش تاپسیس اولویت گزینه های موجود جهت ایجاد بازارچه مرزی تعیین شد. خروجی بررسی ها نشان می دهد بنادر امیرآبادی، نوشهر و فریدون کنار به ترتیب جهت ایجاد چنین بازارچه ای مناسب خواهند بود.

Keywords:

بازارچه مرزی , ساختار سلسله مراتبی و معیارها , تصمیم گیری چند معیاره , روش تاپسیس