عدم به کارگیری صحیح مدیریت دانش و در نتیجه عدم استفاده از دانش ضمنی افراد

ما اکنون در عصری زندگی می کنیم که حقیقتاً می توان آن را عصر دانش نامید. این روزها دانش بیشترین ارزش را در سازمان ها دارد و موفقیت شرکت ها در قرن 21 با توجه به بازار هایی که هنوز رقابتی طرح می شوند منوط به استفاده از دانشی است که شرکت ها در فرایندهای کلیدی خود بدان نیاز دارند. دانش آمیختگی سیال از تجربیات قاعده مند، ارزش ها، اطلاعات مفهومی و بینش تخصصی است که چهارچوبی را برای ارزیابی و به هم پیوستن تجربیات و اطلاعات جدید فراهم می کند. دانش در ذهن متخصصان شکل می گیرد و توسعه می یابد. دانش از تعاملات هیچ در باطن افراد (تجربیات قبلی، شهود، گرایش ها، اطلاعات، تصورات و پندار ها) ایجاد می شود و از تجسم آینده نشئت می گیرد. امروز توانمند سازی کارکنان از مباحث مهم مدیریت منابع انسانی سازمان ها به حساب می آید و در این میان مهم آن است که هر کدام از افراد سازمان چه احساسی به توانمند بودن خود دارند. با مرور ادبیات و نوشته های مربوط به توانمند سازی کارکنان، نقش و جایگاه دانش زمین و تبدیل آن به دانش سری و قابل انتقال در بین سایر کارکنان به روشنی قابل توجه می باشد. بررسی پیشینه نظری و آرای صاحب نظران نشان می دهد که ضرورت به کارگیری مدیریت دانش در سازمان انکارناپذیر است. عواملی نظیر جهانی شدن، کوچک سازی دولت ها، شهروند محوری و ضرورت مشارکت شهروندان می طلبد که توجه ویژه ای به مدیریت دانش به عمل آید.

Keywords:

مدیریت دانش , دانش ضمنی , دانش صحیح , دارایی ذهنی , دارایی استراتژی