مریم پاسیار - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
علیرضا بخشایش - عضو هیئت علمی و دانشجویان روان شناسی دانشگاه یزد
محسن سعید منش - عضو هیئت علمی و استادیار روان شناسی دانشگاه علم و هنر

قشر نوجوان، قشر اصلی و آسیب پذیر جامعه بود که آینده جوامع را می سازند از همین رو روان شناسان و متخصصان تعلیم و تربیت از دیرباز به بررسی عوامل مؤثر در بهداشت روانی آن ها پرداخته اند. کیفیت زندگی را به بی حاصل سلامت روان می دانند و برخی آن را یکی از مؤلفه های مهم در سلامت روان می شناسند. این پژوهش به روش پژوهش آزمایشی با استفاده از گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل کلیه پسران سال اول دبیرستان دوره متوسطه در سال تحصیلی 94-1393 بود که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین دانش آموزان سال اول متوسطه دور دوم 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) انتخاب شده اند. در این پژوهش از پرسش نامه کیفیت زندگی QOLI کافاده است. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره ( مانکوا) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد 15 جلسه درمان فعال سازی رفتاری متناسب و نوجوانان توانسته در بهبود کیفیت زندگی نوجوانان بین گروه آزمایشی و گواه پس از تعدیل اثر متغیر همپراش (پیش آزمون) در پس آزمون تفاوت معناداری (فرم و در متن اصلی مقاله) ایجاد کند. نمرات میانگین تبدیل شده نشان می دهد که گروه آزمایشی بهبود معناداری را در کیفیت زندگی داشته اند. براساس یافته های پژوهش، درمان مبتنی بر فعال سازی رفتاری به عنوان یک روش کاربردی می تواند به بهبود کیفیت نوجوانان کمک کند و به عنوان یک روش مؤثر در این حوزه مورد استفاده مشاوران قرار گیرد.

کیفیت زندگی، نوجوانی، فعال سازی رفتاری