بررسی اثر بخشی آموزش گروهی امیددرمانی بر کاهش اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی بیماران همودیالیزی در بیمارستان بیمارستان گلستان اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش امید درمانی بر کاهش اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی بیماران دیالیزی در بیمارستانبیمارستان گلستان اهوازدر سال 1394 انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر بیماران دیالیز بیمارستان گلستان شهر اهواز بودند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بوده. بدین منظور از جامعه فوق به صورت تصادفی ساده 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب ودر دو گروه( 15 نفری آزمایش، 15 نفر گروه کنترل ) قرار داده شد. مداخله امید درمانی به شیوه گروهی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هر هفته یک جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمدو پس از دو ماه طی یک جلسه آزمون پیگیری از هر دو گروه به عمل آمد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر و امید به زندگی بود و داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای کلیه فرضیه ها سطح معنا داری 0/05 در نظر گرفته شده است.نتایج بدست آمده از پژوهش نشان میدهد، امیددرمانی به شیوه گروهی به طور معنی داری منجر به کاهش اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی بعلاوه مولفه های آن در دو گروه آزمایش شده و این اثر تا مرحله پیگیری ادامه داشته است.

Keywords:

امید درمانی , اضطراب مرگ , امید به زندگی , بیمارستان گلستان اهواز