مریم طاهری - کارشناس مهندسی شیمی- پتروشیمی، مسئول کنترل کیفیت واحد رزین مجتمع صنا
مجتبی عبادی - کارشناس مهندسی صنایع-تولید صنعتی، مدیر واحد مهندسی صنایع و کارشناس م
مهدی زمانی - کاردان فنی عمران , بازرس اکیپهای خط کشی معاونت ترافیک مجتمع صنایع شیمی

افزایش رو به رشد میزان آمد و شد خصوصاً با بار محوری سنگین در فصل زمستان و در حضور برف و یخ موجب گردید که در کشورمان روند خرابی روسازیهای آسفالتی در مقابل عوامل مختلف و در حضور ضدیخهای نمکی و شن سرعت بیشتری گرفته و از این بابت خساراتی را متوجة صنعت راهسازی کشور گرداند. چرا که افزودن شن همراه با ترکیبات نمک جهت یخزدایی موجب افزایش اصطکاک مکانیکی لاستیک ماشینها با سطح آسفالت و تخریب سطح آسفالت و لاستیک میشود. همچنین آسفالت مناسب در شرایط آب و هوایی سرد باید بگونهای باشد که هنگام کاهش دما و انقباض کل مخلوط آسفالتی، آسفالت کش بیاید و مانع از ایجاد شکستگی در لایة بین مصالح آسفالت و ترک عرضی گردد. همچنین عمق ترکها با تردد ماشین و وجود شن افزایش خواهد یافت. لذا در دهه - های اخیر مواردی که منجر به افزایش دوام و کیفیت مطلوب روسازیهای آسفالتی شود، مورد توجة پژوهشگران و دست اندرکاران صنعت راهسازی قرار گرفته شده است. جهت رفع این مشکل بایستی از آسفالتی استفاده کرد که مقاومت به خستگی و انعطاف پذیری بالایی داشته باشد. در سراسر جهان طیف گستردهای از مواد اصلاح کنندة جهت این منظور مورد استفاده قرار گرفته شده است. از معمولترین و متداولترین این مواد، پلیمرها هستند. مقالة حاضر در مورد بررسی تاثیر پلیمرها بر بهبود عملکرد آسفالت در فصل زمستان با انجام مطالعات کتابخانهای و تحقیقات آزمایشگاهی میباشد. پس از انجام بررسیهای لازم مشخص گردید که پلیمرهای الاستومری لاستیک استایرن-بوتادین، لاستیک پلیبوتادین، پلیاتیلن کلردار، کوپلیمر استایرن-بوتادین-استایرن، کوپلیمر استایرن- ایزوپرن-استایرن، پلیمرهای پلاستومری پلیایزوبوتیلن، کوپلیمر اتیلن- پلیایزوبوتیلن و اتیلن-وینیل استات جهت اصلاح آسفالت برای اهداف مورد نظر مناسبترینها میباشند. مقدار دوز مصرفی، روش ساخت و تاثیرات هریک بر آسفالت با دیگری متفاوت میباشد.

آسفالت پلیمری، حمل و نقل، ایمن، راهسازی