کریم آهنی پورابرغان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

هدف از انجام پژوهش حاضر،اثربخشی خنده درمانی بر بهبود کم رویی دانش آموزان دبیرستانی، و نیز ارزیابی اثر بخشیاین روش پس از گذشت شش ماه روی آزمودنی ها بود.بدین منظور 320 پسر نوجوان دبیرستانی از ناحیه بهارستان 2 تهران کههمگی آزمون کم رویی را پر کردند در این پژوهش شرکت داده شدند. ابزار سنجش در پژوهش حاضر پرسشنامه کم روییاستنفورد بود. ضریب پایانی این آزمون که از طریق آلفای کرونباخ به دست آمده است، برای دختران 86 % و برای پسران 82%گزارش شده و روایی این پرسشنامه توسط اساتید متخصص مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. یافته های گردآوری شده براساس طرح پیش آزمون، پس آزمون با یک گروه کنترل بدست آمده اند. از این رو پژوهش حاضر گروه آزمایشی را مورد آموزشقرار داده و پس از آموزش و همچنین شش ماه پس از آموزش مورد قیاس با گروه کنترل قرار داده است. گروه مورد آزمایشعبارتند از: خندهدرمانی که بر اساس فرضیه ها یک بار مورد پیش آزمون،یک بار در معرض پس آزمون و یک بار نیز پس از ششماه پیگیری شدند.به طور کلی یافته های پژوهشی نشان دادند که خنده درمانی بر کاهش کم رویی موثراست.از سوی دیگر نتایجازمون های پیگیری (سنجش سه باره ی ازمودنی ها به دنبال پیش آزمون و پس آزمون(پس از شش ماه نشان دادند که خندهدرمانی با گذشت زمان پایداری خود را حفظ کرد.

کم رویی ،خنده درمانی ،نوجوان، میزان عود