فریده کمالی محمدزاده - دبیر ریاضی منطقه 2 تهران
مریم هروی - دانشجوی مهندسی کامپیوتر دانشگاه ابرار
حسن حسین پور - دبیر ریاضی شاهرود

امروزه ثابت شده است که برای یادگیری کیفی و عمیق استفاده توأم از سه الگوی یادگیری شنیداری، دیداری و حسی-حرکتی در کلاس ضرورت دارد. اغلب در کلاس درس مشاهده می شود که برخی از یادگیرندگان به یادگیری موضوع درس علاقه ای ندارند و یا نمی خواهند یاد بگیرند. در واقع، امکان دارد که این مشکل ناشی از نادرستی روش هاییاددهی- یادگیری باشد که در کلاس برای آموزش به کار گرفته ایم. این مقاله به بحث درباره کاربرد نقشه ذهنی در برنامه ریزی تدریس ریاضی بحث مجموعه ها اختصاص دارد .تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه ریزی تدریس ریاضی با استفاده از نقشه ذهنی به صورت نیمه تجربی، برروی 72 نفر از دانش آموزان منطقه 2 در سال تحصیلی 94 - 93 با استفاده از پیش آزمون- مداخله- پس آزمون انجام شد. در این پژوهش دانش آموزان به دو گروه کنترل (آموزش به روش مرسوم) و گروه مداخله (آموزش مبتنی بر نقشهذهنی و روش تکمیل آن) تقسیم شدند. در چهارچوب هدف اصلی به پرسش زیر پاسخ داده شده است: آیا تدریس باتأکید بر نقشه ذهنی، نسبت به روش سنتی، باعث افزایش یادگیری معنی دار مفاهیم ریاضی می شود؟ نتایج به دستآمده از آزمون t نشان داد که دانش آموزانی که به روش تدریس با تأکید بر نقشه ذهنی ، آموزش دیده اند نسبت بهدانش آموزانی که به روش سنتی آموزش دیده اند، عملکرد ریاضی بهتر و پیشرفت تحصیلی بیشتری دارندو استفاده ازنقشه ذهنی نقش بسزایی در مدیریت و ارتقاء دانش دانش آموزان دارد و به خودارزیابی دانش آموز کمک می کند. اینروش راندمان حافظه و ضریب یادگیری فرد را بالا می برد.

نقشه ذهنی، برنامه ریزی تدریس، دبیران ریاضی