رحم خدا جوادی - دانشجوی دکترای مشاوره دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
سیدعزیز چابکی - کارشناس ارشد مشاوره، اداره کل آموزش و پرورش استان البرز
محمد جوادی ایلخچی علیا - دانشجوی دکترای روانشناسی آکادمی علوم تاجیکستان

نوجوانان آسیب پذیرترین قشر در برابر رفتارهای پرخطر هستند و به واسطه ویژگی های تحولی این دوره، بیش از سایر گروه ها دست بهرفتارهایی می زنند که سلامت حال و آینده شان را در معرض خطر قرار می دهد. از نظر تاریخی عمده پژوهش های پیشگیرانه و تدوینمداخلات معطوف به رفتارهای مشکل زا بر شناسایی عوامل خطر و جمعیت های پرخطر بوده اما در حال حاضر با توجه و تمرکز بر تابآوری حوزه وسیعتری به وجود آمده است. تاب آوری به معنی توانایی تحمل و سازگاری با بحران های زندگی و غلبه بر آنهاست. امروزهیکی از مسایلی که بیشتر به آن توجه می شود، انتقال از دیدگاه های خطرنگر به سمت دیدگاه های تاب آوری است یعنی به جای تکیه برعوامل خطر و سعی در تدارک اقدامات لازم یا زیر نظرگرفتن افراد پرخطر با تکیه بر عوامل تاب آوری بتوان توان مقابله با مشکلات را درجمعیت پرخطر بالابرد. پژوهشهای تاب آوری حاکی از این واقعیت است که برای عوامل خطر، قدرت پیش گویی کننده مطلق وجود ندارد.در این مقاله با مرور ادبیات پژوهشی، عوامل فردی، بین فردی، خانوادگی و اجتماعی مؤثر بر تاب آوری کودکان ونوجوانان بررسی شده است.

تاب آوری، رفتارهای پرخطر، عوامل خطر