حسن یعقوبی - دانشیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
سکینه شیخی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

هیچ جامعه ای نمی تواند ادعای سلامت کند چنان چه ازخانواده هایی سالم برخوردار نباشد . بی هیچ شبهههیچ یک از آسیب های اجتماعی نیست که فارغ از تأثیر خانواده به وجود آمده باشد . خانواده اساسی ترین نهادجامعه پذیر کردن کودکان به ویژه در سالهای حساس اولیه ی زندگی است . خانواده تحت شرایط صحیح،کودکان را آماده می سازد تا توانایی های بالقوه ی خود را شناسایی کنند و به عنوان افراد بالغ ، نقشهایسودمندی را در جامعه به عهده گیرند . کودکان در فرآیند جامعه پذیری در خانواده، امر و نهی والدین، تقلید وهمانندسازی را که از مهمترین شیوه های انتقال ارزشها، هنجارها و سنتهای اجتماعی است یاد میگیرند . درحقیقت، در خانواده است که کودکان می آموزند که چه چیزی درست و چه چیزی غلط است . طبیعی استکه خانواده نقش قابل ملاحظه ای در شکل گیری شخصیت و رفتار کودک دارد. مقاله حاضر بر آن است که باتشریح انواع سبک های فرزندپروری و رفتار پرخطر نقش رفتار والدین را بر رفتار فرزندان مورد مطالعه قرار دهد.

سبک های فرزند پروری، رفتار پرخطر، نوجوانی، آسیب اجتماعی، خانواده