ارتباط کارآفرینی اجتماعی و کارآفرینی در سازمانها

مفهوم کارآفرینی در دهه های اخیر توجه جدی محافل علمی و سازمانهای دولتی و خصوصی را به خود جلب نموده است . همچنین ضرورت کارآفرینی به عنوان مفهومی چند بعدی در گفتمان مدیریت دولتی نوین موردتوجه قرارگرفته است . بنابراین نیاز به کارآفرینی جهت ربودن گوی سبقت از رقبا در عصر تغییرات فزاینده و سریع و یافتن راه های استفاده مناسب و اعتلای آن بیش از پیش احساس می گردد. در نتیجه یکی ازمهمترین شاخه های کار آفرینی که کارآفرینی سازمانی میباشد ، پاسخگویی به شهروندان و عملکرد بخش عمومی را بهبود بخشیده ومنجر به افزایش سرمایه اجتماعی می شود . از طرفی ،کارآفرینی یک شاخصه درونیبرای افراد است ولی تمام افرادی که دارای شخصیت کارآفرین هستند نمی توانند در مرحله عملی کارآفرینان موفقی شوند، موفقیت در کارآفرینی برای این افراد تنها زمانی رخ می دهد که دارای سرمایه اجتماعی بالابی بوده و بتوانند با استفاده از سرمایه اجتماعی خود در تعاملات و کنش های اجتماعی به موفقیت شایانی در امر کارفرینی نائل شوند. ما در این مقاله سعی داریم این را نشان دهیم که استفاده از کارآفرینی سازمانی چه مقدار می تواند در ایجاد کارآفرینی اجتماعی در اجتماع مورد استفاده قرار بگیرد

Keywords:

کارآفرینی , کارآفرینی فردی , کارآفرینی اجتماعی , کارآفرینی سازمانی , قلمرو کارآفرینی