علی حاتمی نصاری
امیر غلام ابری

در این پژوهش تصمیم گیریهای مربوط به گزینش پرسنل را در شعبه های یک بانک بزرگ ایرانی مورد بررسی قرار می دهیم. این بانک مدل های مناسبی را برای استخدام در اختیار دارد و بانک ها در یک فضای کاملا رقابتی فعالیت می کنند. بنابراین انتظارناکارایی محدود در مورد اتلاف منابع و استخدام کارکنان مازاد وجود خواهد داشت. با این وجود، استفاده از تحلیل پوششی داده ها 3 ناکارایی قابل ملاحظه ای را نشان میدهد که خود باعث طرح این سوال خواهد شد که آیا واژه اتلاف بدرستی بیان شده یا اینکه ناکارآئی نشانگر مسائل دیگر است؟ برای بررسی موضوع، ما یک چارچوب نظری برای ناکارآئی منطقی ارائه خواهیم کرد.یک الگوی سیستماتیک از بکارگیری ضعیف وجود دارد که نشان می دهد این وضعیت بین گروه های کارمندان به صورت اتفاقی به وجود نیامده است. الگوی ضعیف از دیدگاه ارزشی کارکنان، سلسله مراتبی و همچنین انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری کارمندان عادی به نظر می رسد. به عنوان مثال استخدام کارمندان مازاد نسبتا زیادی را در سطح سرپرستی شناسائی کرده ایم که با توجه به توانائی مذاکراتی فوق العاده ناشی از مسئولیت آنها در سلسله مراتب شعبه و انعطاف پذیری منابع سرپرستی طبیعی خواهد بود.

تحلیل پوششی داده، ناکارآئی منطقی،بانک ها،ستاده ونهاده، تخصیص