کامیار کیوانلو - دانشگاه تربیت مدرس، گروه مهندسی شیمی

استفاده از تکنولوژی های نوین با قابلیت های بیشتر، یکی از روش های بهبود کیفیت و اقتصاد تولید برتری در رقابت با سایر تولیدکنندگان و در اختیار گرفتن بازار می باشد. اتیلن و پروپیلن مهمترین اولفین های پایه می باشند که جهت ساخت پلیمرهای مختلف، بازارهای بزرگی را به خود اختصاص داده اند. این دو مونومر امروزه از طریق کراکینگ گرمایی هیدروکربن های اشباع شده همچون اتان بدست می ایند. تبدیل اتان به اولفین هایی نظیر اتیلن و پروپیلن، در سالهای آتی با مشکلاتی قابل توجه روبرو شده است. عمده این مشکلات تامین اتان برای واحدهای رو به رشد پتروشیمی از منابع هیدروکربوری و اشباع بازار برخی مشتقات این مواد نظیر پلی اتیلن و اتیلن می باشد. این مسائل در کنار یکدیگر نیاز به تکنولوژی جدیدی را که از محدودیت های فرایند کراکینگ گرمایی عاری باشد، ایجاد نمودهاست. یکی از این فرایندها تبدیل کاتالیستی ترکیبات متوکسی نظیر متانول و یا دی متیل تر به مخلوط اولفین ها می باشد. این پروسه که MTO یا متانول به اولفین نام دارد. متانول خام را به اتیلن و پروپیلن تبدیل می نماید. در طی این فرایند ابتدا در مرحله اول گاز طبیعی به متانول خام تبدیل می گردد و در مرحله دوم متانول حاصله از طریق یک واکنش کاتالیستی ابتدا به محصول میانی دی متیل اتر و سپس به اتیلن و پروپیلن تبدیل می گردد. در این مقاله پس از معرفی این تکنولوژی و مزایای استفاده از آن به طراحی مفهومی راکتور MTO به روش داگلاس می پردایم و هزینه های مربوط به راکتور و احیا کننده به طور کامل مورد بررسی قرار می گیرد. با محاسبات انجام شده حجم راکتور در این فرایند برای شدت جریان 28 تن در ساعت مقدار 69 متر مکعب پیش بینی شده که در مقایسه با مقالات علمی دارای درصد خطای نسبی تقریبی 10% می باشد که در یک طراحی مفهومی برای یافتن پتانسیل اقتصادی فرایند در روش داگلاس قابل قبول می باشد.

فرایند MTO ، طراحی مفهومی ، پتانسیل اقتصادی ، بررسی هزینه