فضل الله اسمعیلی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی،دانشگاه پیام نور،ایران
مهدیه نخعی - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری،باشگاه پژوهشگران جوان ونخبگان،مرند،ایران
مهدی خداداد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه گلستان
الهه انزایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور ، تهران

گسترش تدریجی کالبد شهر به پیرامون و دست اندازی شهر به اراضی روستاهای اطراف، محدودیت ها و زیانهای کالبدی اقتصادی، اجتماعی و محیطی خاص خود را نیز تحمیل می نماید؛ از یکس و ساختار معیشت روستا تحت تأثیر همجواری با شهر به تدریج تغییر ماهیت داده و از مکانی تولیدی به کانونی بی هویت و انگل شهر تبدیل می شود. این بررسی با استفاده از روش کتابخانه ای و میدانی و با روش توصیفی، به درصد رضایت اهالی شهر به این تغییر پرداخته است. روش جمع آوری اطلاعات در این پژوهش مبتنی برمطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی بوده است. طبق بررسی های انجام شده اکثریت پاسخگویان از لحاظ بعد اجتماعی و محیطی از ایجاد شهر خلیل شهر راضی و 21/58 درصد از لحاظ بعد اقتصادی ناراضی بوده اند بنابراین روند تبدیل روستا به شهر در مورد شهر خلیل شهر در ابعاد اجتماعی و محیطی موفق و در بعد اقتصادی ناموفق ارزیابی شده است. همچنین با ایجاد شهر خلیل شهر از میزان مهاجرت روستاییان به شهر کاسته نشده است و این روند همچنان ادامه دارد. ایجاد شهر خلیل شهر نتوانسته است از میزان بیکاری کم کند با ایجاد شهر خلیل شهرمیزان دسترسی ساکنان این شهر و روستاهای تحت نفوذ آن به خدمات بهبود یافته است و پاسخگویان از ارائه خدمات اظهار رضایت کردند یکی از راهکارهای مهم برای موفقیت روند تبدیل روستا به شهر، ایجاد فرصت-های شغلی مناسب با توجه به پتانسیل های موجود در شهر خلیل شهرمی باشد.

شهر، روستا شهری، توسعه روستایی، خلیل شهر مازندران