محمدحسین اکبری - کارشناس ارشدطراحی شهری دانشگاه آزادزنجان مدرس آموزشکده فنی و حرفه ای ایلام ایران

هویت به معنای تشخیص هستی وجود وانچه موجب شناسایی شخصی باشد مانند شخصیت یاکیفیت بیانگر ویژگیهای هرفرد یا پدیده ای است تقدس زدایی ازمکان فضا اشیا و اعمال نیز برهویت آنها تاثیر نهاده و درنتیجه رابطه این همانی یا احساس نزدیکی و قرابت انسان باآنها را تضعیف کرده جنبه معنوی هویت انسان را نابود می کند و درنهایت تنها جنبه مادی هویت انسان تقویت شده است انسان همواره درپی گوهر و هویتی بوده تا به کیستی و چیستی خویش راه یابد و هنرومعماری برآن است که این هویت را جان مایه خویش قراردهد تا حس مکان را به معنای ادراک ذهنی مردم ازمحیط و احساسات کم و بیش اگاهانه آنها ازمحیط خود بوجود آید که شخص را درارتباط درونی با محیط قراربدهد طوریکه فهم و احساس فرد با زمینه ی معنایی محیط پیوند خرده و یکپارچه شود این حس عاملی که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص میشود حس مکان علاوه براین که موجب احساس راحتی ازیک محیط میشود ازمفاهیم فرهنگی مورد نظر مردم و روابط اجتماعی و فرهنگی جامعه دریک مکان مشخص حمایت کرده و باعث یاداوری تجارب گذشته و دستیابی به هویت برای افرادمیشود با این وصف دراین مقاله به بحث پیرامون معماری بومی و توسعه پایدار آن باتاکید برحس تعلق مکان خواهیم پرداخت

هویت ، معماری بومی ، حس مکان ، فضاهای معماری