رقیه عطائی - دانشجوی کارشناسی ارشد آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تبریز، گروه معماری، ایران
محمدرضا پورمحمدی - عضوهیئت علمی دانشگاه تبریز گروه برنامه ریزی شهری تبریز ایران

انتقال مفاهیم معمارانه برای تغییر محیط دربستری پایدار نیازمند بازگشت به مفاهیم پایه گذشته است چرا که معماری پایدار نمی تواند مفهوم مشترکی برای تمامی اقوام و جوامع و فرهنگ ها باشدمفاهیم و اصول معماری درطول تاریخ بافرهنگ سنن و آداب و رسوم یک سرزمین انتقال یافته و تسری می یابند شکل معماری با تبعیت ازویژگیهای محیطی و فلسفی به وجود می آید و عامل زمان به علت ماهیت دگرگون سازی ساختارزندگی انسان به عنوان رکن اصلی فضاهای جدید را شکل می بخشد با توجه به اصل پایداری مفاهیم جوهری مستتر درهرپدیده میتوان اصول انسانی مذکور را درسیرزمان حفظ نموده و ازآنها به عنون مفاهیم بنیادی و اساسی به مثابه منبع الهام استفاده کرد دروفاداری به فرهنگ و هنر یک سرزمین حفظ و تکرار اشکال گذشته موردنظر نبوده و درطراحی و هنر نگاه پویا و خلاق ازضرورت های ایجاد صورجدید و پیرو درمفاهیم پایدار است دراین تحقیق ضمن ارایه تعریفی نوین ازمعماری به بیان شاخصه های بوگرایی آن پرداخته و ضمن تعمق دراصول معماری ایران با معماری مطرح روز تحت عنوان معماری پایدار است

اصول معماری ایران ، معماری پایدار