محمدحسن یزدانی - استادیار و عضو هئیت علمی دانشگاه محقق اردبیلی؛ اردبیل، خیابان دانشگاه، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه جغرافیا و
عطا غفاری گیلانده - استادیار و عضو هئیت علمی دانشگاه محقق اردبیلی؛ اردبیل، خیابان دانشگاه، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه جغرافیا و
علی عباسی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
ابراهیم فیروزی مجنده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، خیابان دانشگاه، دانشگاه محقق اردبیلی

بازیافت زمین های خالی و بلا استفاده درون شهری جهت دست یابی به توسعه پایدار و حفظ محیط زیست در برنامهریزی شهری جایگاه والایی دارد. مطالعات مختلف در کاربری زمین شهرها نشان میدهد که به طور متوسط حدود 15 تا20 درصد از زمینهای اکثر شهرها خالی است که با بازیافت این زمینها میتوان در حفظ محیط زیست اقدام کرد. شهرزنجان یکی از این شهرهاست که میتوان با بازیافت زمین شهری از گسترش بی رویه محدوده شهر جلوگیری کرد. اهدافتحقیق حاضر، شناسایی و اولویت بندی گزینه های مناسب بازیافت اراضی در منطقه دو شهر زنجان می باشد. برایدستیابی به اهداف تحقیق، منابع کتابخانهای بررسی شده و مطالعات میدانی انجام گرفت. با استفاده از روش تصمیمگیری چند معیاره (MCDM) ، قطعات زمین از نظر پتانسیل بازیافت در سه دسته فاقد قابلیت بازیافت، قابلیت بازیافتدرجه 1 و قابلیت بازیافت درجه 2 تقسیم گردید. یافته ها نشان میدهد، حدود 14 هکتار از زمین های این منطقه قابلیتبازیافت دارند. از این مقدار 107 قطعه زمین یعنی سطحی بالغ بر 33671 متر مربع دارای قابلیت بازیافت درجه یکهستند و عمدتاً شامل زمین های بایر، خالی و مخروبه می شود و بیشترین قابلیت را برای استفاده و ایجاد کاربری هایمناسب شهری دارا هستند. درجه بعدی زمینهای قابل بازیافت درجه دو هستند که سطحی معادل 105274 متر مربع رابه خود اختصاص داده اند. این زمین ها عمدتاً شامل ساختمان های غیر قابل نگهداری، فاقد استحکام لازم و قدیمی هستندکه نیاز به بازسازی و نوسازی دارند.

بازیافت زمین، حفظ محیط زیست، روش MCDM ، شهر زنجان