ارتباط تلفیقی در فرآیند بستر سازی برای یک پیوند پویا بین ارگانهای دولتی و بخش خصوصی

امروزه معیار بهره وری در فرایند تولید تنها استفاده از پارامترهای تکنولوژی برتر و سرمایه گذار نیست. هرچند نقش تکنولوژی اطلاعات در کشورهای در حال توسعه مبنای مهمی برای دستیبای به پیشرفتهای اقتصادی و اجتماعی تلقی می گردد. بنابراین افزایش ضریب دسترسی به سرمایه گذاری و زمینه، بکارگیری تکنولوژی مناسب، دیگر جزء موانع توسعه در فرایند تولید قرار نمی گیرند، انچه تصمیم گیرندگان اصلی را وادار می کند تا در یک سیستم پویا و پایدار اقدام به بکارگیری تکنولوژی مناسب و سازگار با ساختارهای موجود نمایند. پیچیدگی پیوندهای کاری بین سازمان ها و شرکت هایی است که هر کدام دارای تخصص، تعهدات حقوقی و نظام نامه متفاوت هستند. تخصصی شدن گرایش های مختلف از یک سو و بکارگیری معیارهای تدوین شده جهانی از سوی دیگر، ساختار سازمان ها و شرکت های دولتی را که به هدف کوچک سای روزها را سپری می کنند. بیش از پیش برای انجام وظایف تعهد شده تحت فشار قرار داده است. در این میان بسیاری از پیمانکاران و شرکت های خصوصی که در تئوری تمام یا قسمت هایی از این تعهد را می باید بر دوش داشته باشند نیز ناتوان در پاسخ به نیازهای کارفرمایان هستند. در این راستا پیوندهای بین کارفرما و پیمامکار بصورت رسمی و یا غیر رسمی در سه نوع پیوند همکاری،هماهنگی و تلفیق در فرایند تولید توصیف می گردد. پیامد یک کنکاش در مفاهیم تئوری و بررسی ناکامیها در پیاده سازی یک سیستم پویا ژرفای موانع حقیقی در این پیوندها را آشکار نموده است. این تحقیق با ارائه یک مدل برای ارتباط، پارامترهای موثر در پویای و پایداری این پیوندها را نشان می دهد.

Keywords:

همکاری در فرایند تولید , هماهنگی در فرایند تولید , تلفیق در فرایند تولید , زیر ساخت ارتباط (بسترسازی) , مدیریت داده ها , نظام نامه