بررسی رویکردهای تربیت اخلاقی در مدارس

اخلاق و تربیت اخلاقی یکی از ارکان اساسی فرهنگ بشری می باشد. که نقش مهمی در سرنوشت انسان و جامعه دارد و تعلیم و تربیتهرکشوری یکی از عرصه های مهم در این زمینه است. در پژوهش حاضر به اهمیت تربیت و چهار رویکرد تبیین ارزش ها ، تربیت منش، رشدشناختی و تربیت اسلامی پرداخته شده است.رویکرد تبیین ارزش ها معتقد است باید دانش آموزبتواند چرایی ارزش ها ی اخلاقی را توجیهکند و این بهترین راه برای آموزش اخلاقی است روابط میان معلم وشا گرد آزادانه و مبتنی بر احترام و حفظ کامل بی طرفی معلم می باشد. بهعبارتی معلمین حق قضاوت درباره ی درستی یا نادرستی هیچ ارزشی را ندارد.رویکرد تربیت منش ریشه در آموزش سنتی دارد و بر تشکیلعادات خود در کودکان تاکید می کند. هواداران این رویکرد بر این عقیده اند که زندگی مدرسه ای سرشار از معانی اخلاقی است که منش ورشد اخلاقی فراگیران را متاثر می سازد .رویکرد رشد شناختی داشتن جوی از آزادی و تبادل اندیشه است که طی آن، کودکان برای کارآموزیدر زمینه تقل اخلاقی ، با مسایل و تناقض های مختلفی مواجه شده ، از طریق بحث و گفتگو های مختلف ، به تصمیم گیری وقضاوت اخلاقیمی پردازند تا به تدریج ، امکان ورودشان به مراحل بالاتر رشد اخلاقی فراهم گردد. رویکرد تربیت اسلامی، نظام اخلاقی اسلام بر جهان بینیای استوار است که خداوند را به عنوان مبدا و آفریننده ی موجودات و انسان را به عنوان موجودی وابسته و نیازمند به او معرفی می کند.بنابراین هر نوع برنامه ریزی ، از جمله تربیت اخلاقی ، در اسلام بررابطه ی عبودیت انسان و ربوبیت خداوند است. و ویزگی های شخصیتیبرای مربی در تربیت دانش آموزان قایل شده است.

Keywords:

تربیت اخلاقی , رویکرد تبیین ارزش ها , رویکرد تربیت منش , رویکرد شناختی رشدی , رویکرد اسلامی