حبیب ابراهیم پور - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه علامه طباطبائی، مدرس دانشگاه

با توجه به نقص مدلهای موجود توسعه پایدار درآسیب شناسی، شناخت و تصمیم گیری در حوزه پایدار، که موجب تقلیل گرایی در تئوری و عمل در مورد مسایل مرتبط با توسعه پایدار شده است. نوشته حاصر تلاش می کند با ارایه مدلی جامع در صدد یافتن راه حل مناسب برای پاسخ به کاستیهای موجوند می باشد. برای این کار به بررس سوال و اهداف ذیل می پردازد: 1- مدل های قبلی در زمینه توسعه پایدار برای آسیب شناسی، شناخت و تصمیم گیری در این زمینه ناقص بوده و در تحلیل و پاسخگویی به الزامات و نیازهای مرتبط با حوزه توسعه پایدار بامشکل مواجه بوده است. 2- حاکمیت این مدل ها و نبود رویکرد کل گرا و همه جانبه موجب تقلیل گرایی در حوزه توسعه پایدار هم در نظریه و هم در عمل شده است 3- با توجه به اینکه هر یک از مدل ها و ابزارها با هدف تحقق پایداری ایجاد شده اند. لذا نگاهی تفکیکی و انحصاری به این مدل ها تعارض را شدت بخشیده و هرچه بیشتر مدل ها و ابزارها و تابعین آن را از هم جدا نموده و اهداف پایداری را زیر سوال برده است. لذا بایستی با نگاهی چجدید به این مدل ها توجه نمود 4- حرکت در جهت رویکرد ترکیبی و تلفیقی با اتخاذ نگاه سیستمی و استراتیک تحقق می پذیرد 5- یکی از مدل هایی که در این زمینه امکان پاسخگویی به تعارض ها و تناقض ها و حل مسائل ناشی از این نگاه ا زجمله تقلیل گرایی فراهم می اورد.«مدل توسعه پایدار استراتژیک» است. 6- این مدل علاوه بر حل تعارض بین مدل ها و ابزارها موج بهمگرایی موافقین و مخالفین مرتبط می شود. بنابراین نوشته حاضر برای یافتن پاسخ به سوال ها و پیش فرض های فوق، با بهره گیری از رویکرد استراتژیک درصد بسط، توسعه و ارائه مدل کل گرا و همه جانبه با توجه به مدل توسعه پایدار استراتژیک می باشد. در نهایت «مدل تلفیقی توسعه پایدار استراتژیک » را به عنوان «مدل جامع برای برنامه ریزی پایداری «پیشنهاد می کند.

پایداری ، توسعه پایدار ، مدلها و ابزارها ، توسعه پایدار استراتژیک ، مدل تلفیقی