حمید زرگرپور - قائم مقام شرکت مپنا و استادیار دانشگاه امام حسین (ع)
علیرضا میرمحمدصادقی - استادیار دانشگاه امام حسین (ع)
نیما وطن پور - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع -سیستمها دانشگاه امام حسین (ع)

هدف از طرح موضوع مقاله، تاکید بر نگرش کل گرایانه و الزام داشتن نگاه استراتژیک به انتخاب روش مناسب تامین مالی پروژه ها و محاسبه منافع حاصله از اجرای پروژه ها در بلند مدت میابشد. ابتدا سعی شده ضمن بر شماردن روش های موجود و متداول تامین مالی پروژه ها، اشاره ای به روش های مجاز در قوانین کشورکرده وبطورمختصر روش های مورد استفاده فعلی تشریح گردد. همچنین تلاش می گردد به پرسش هایی از این قبیل پاسخ داده شود: آیا استفاده از منابع خارجی در بلند مدت به صلاح میباشد؟ آیا روش های مورد استفاده فعلی مناسب هستند؟ ایا روش های موجود در قوانین کشور ضامن حفظ منافع می باشند؟ بهترین روش تامین مالی برای جذب سرمایه های خارجی کدام است؟ و نهایتا ایا مشکلات وزیان های بوجود آمده ناشی از ماهیت و نوع روش تامین مالی بوده یا عمدتا ناشی از سایر مسائل مانند مفاد قرارداد، اجرا و ... می باشد؟ برای یافتن پاسخ به این سوالات روی یکی از روش های مرسوم تامین مالی بنام بیع متقابل تمرکز کرده وپس از انجام تحلیل ها وتشریح ویژگی ها و بررسی ریسک های مرتبط با آن نتایج حاصل از اجرا، بر لزوم داشتن نگرش استراتژیک در انتخاب روش تامین مالی صحه گذاشته می شود. همچنین بر این موضوع تاکید می شود که نقاط ضعف روش های تامین مالی را می توان باتغییرات مفاد قرار داد تاحدود زیادی جبران نموده و بالحاظ نمودن شروط حرفه ای و تخصصی 2 و ایجاد سیستم های کنترلی بتوان از انواع روش های تامین مالی بیشتری بهره برد و منافع استراتژیک و بلندمدت کشور را بواسطه تعریف و اجرا پروژه ها حداکثر نمود.

روش های تامین مالی ، تامین مالی پروژه ، بیغ متقابل ، مشارکت خارجی ، معاملات جبرانی ، بای بک ، مشارکت در تولید ، قراردادمشارکت ، سرمایه گذاری خارجی