بهسازی معماری فضای شهر، محله استادسرای رشت ( محل زندگی وسکونت میرزاکوچک جنگلی ) بارویکرد فرهنگی تاریخی و گردشگری

هیچ فضایی و بنایی بدون بهسازی و نوسازی و مرمت نمی تواند دوام و بقای طولانی داشته باشد. به طوری که عناصر شهری چه در اثر فرسودگی تدریجی ناشی از آب و هوا و چه در اثر حوادث طبیعی مثل زلزله و یا حرکات زمین، سیل یا تخریب ناشی از موجودات زندهبه ویژه تخریب ناشی از کارهای انسان همیشه نیاز به بهسازی و نوسازی داشته اند و دارند به طوری که شهرها و محلاتی که در طولزمان فرصت نوسازی و بهسازی نیافته اند از صفحه روزگار محو و نابود شده اند. تاکنون رویکردهای مختلفی در زمینه احیای اینگونه بافت های شهری در سطح جهانی مطرح شده و به مورد اجرا گذاشته شده است. رویکرد گردشگری در احیای بافت های قدیمی با تاکید بر پتانسیل توسعه گردشگری به ویپه گردشگری فرهنگی و تاریخی یکی از مهمترین و کارآمدترین رویکردها در چند سالگذشته تبدیل شده است. این رویکرد اقتصاد، فرهنگ، هویت و برنامه ریزی شهری در هم تنیده اند. هدف پژوهش، ارائه راهکارهای بهسازی و نوسازی بافت قدیم یکی از محلات شهر رشت با رویکرد گردشگری و حفظ هویت و اصالت تاریخی و فرهنگی آن است. روش تحقیق به صورت جمع آوری اطلاعات (کتابخانه ای و پیمایشی) و اسنادی بوده است. نتایج تحقیق بیانگر ارزش بالای تاریخی و هویتی بافت قدیمی و تاریخی محله استادسرا رشت و توان و پتانسیل بالای آن برای احیا با رویکرد گردشگری است. بر همین اساس راهکارهای اجرایی برای بهسازی و نوسازی محله ارائه شده است.

Keywords:

بافت تاریخی , بهسازی و نوسازی شهری , رویکرد تاریخی- فرهنگی و گردشگری , رشت , محله استادسرا