انسجام ملی و توسعه پایدار گردشگری در مناطق مرزی؛ نمونه موردی استان آذربایجان غربی

شناخت خرده فرهنگ ها از یکدیگر می تواند پیش زمینه اصلی برای رسیدن به انسجام در سطح ملی باشد. که این امر با گردشگری و شناخت مردم از یکدیگر تا حدود زیادی قابل دستیابی است. صنعت گردشگری پس از کشاورزی، صنعت و خدمات به عنوان قطب چهارم اقتصادی مطرح است و نقش پراهمیت آن را در توسعه پایدار هر منطقه نمی توان نادیده گرفت. از طرف دیگر وضعیت اقتصادی مناطق مختلف در میزان انسجام در سطح ملی و پایداری آن تأثیر بسزایی دارد. در این میان مناطق مرزی به دلیل قرار گرفتن در حاشیه (ازنظر جغرافیایی و اقتصادی –اجتماعی) جزء مناطق آسیب پذیر هستند که لزوم توجه به آن ها امری ضروری است. استان مرزی آذربایجان غربی نیز که با قرار گرفتن در همسایگی کشورهای مختلف (مانند عراق، ترکیه، آذربایجان، ارمنستان و جمهوری خودمختار نخجوان) و نیز تعدد قومیتی در داخل و اشتراکات آن ها با خارج دارای وضعیت منحصربه فردی در کشور می باشد که لزوم توجه به پتانسیل بالای آن به لحاظ جاذبه های طبیعی و تاریخی- فرهنگی در جهت توسعه این استان امری ضروری است. که در صورت برنامه ریزی صحیح می تواند به عنوان قطب مهم گردشگری کشور ایفای نقش نموده و در بالا رفتن سطح انسجام ملی در آن نقش مهمی را ایفا نماید. ازاین رو موضوع بررسی ظرفیت های گردشگری استان آذربایجان به عنوان زیربنای ساخت تعامل فرهنگی موردنظر در این تحقیق قرار گرفت که بر اساس روش تحلیل SOWT انجام شد. نتایج بررسی حاکی از لزوم توجه دولت به نقش پراهمیت گردشگری در ایجاد اشتغال برای ساکنین این منطقه و کمک به بحث تمرکززدایی اقتصادی و انسجام ملی در کشور است. که بتواند با برنامه ریزی پایدار و بلندمدت به توسعه پایدار گردشگری در این منطقه منجر شود

Keywords:

توسعه پایدار , گردشگری , مناطق مرزی , آذربایجان غربی , انسجام ملی , SOWT