امیر محمودزاده - عضو هیات علمی پژوهشگاه شاخص پژوه

هدف این مقاله بررسی نقش میراث مشترک فرهنگی در اتحاد و همبستگی اقوام ایرانی است. تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و روش انجام آن توصیفی و تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است . نتایج تحقیق نشان می دهد مردم ایران در یک فرآیند تاریخی طولانی انسجام و وحدت داشته اند و اتحاد خود را طی فراز و نشیب های تاریخی حفظ کرده و ارتقاء داده اند. این انسجام پایه و مایه فرهنگی داشته و عنصر اصلی مقوم آن ارزش ها و باورهای مشترک در بین آحاد این ملت اعم از اقوام، اقشار و طبقات مختلف بوده است. علاوه بر ارزش های مشترک فرهنگی، پیوندها و تعاملات اجتماعی و ارتباطات و داد و ستدهای در سطح ملی موجب پیوندهای قوی اجتماعی شده است. بنابراین مؤلفه های ارزشی مشترک و تعاملات و پیوندهای اجتماعی موجب شده است اتحاد و همبستگی ملی ایرانیان در شرایط کاملاً طبیعی حفظ شود. ایرانیان در دوره قبل از اسلام از نظام ارزشی قوی برخوردار بودند و علی رغم حمله و تهاجم خارجی، از جمله حمله اسکندر مقدونی و تسلط دویست ساله سلوکیان توانسته اند فرهنگ ایرانی را حفظ کنند و حتی بر آن اثر بگذارند. ورود اسلام در ایران نیز موجب اضمحلال فرهنگی ایران نشد؛ چرا که ایرانیان بین ارزش های اصیل و بنیادی اسلام و هنجارها و عرف های سرزمین عربستان تفاوت قائل شده و علی رغم اینکه خود مدعیان جدی دین اسلام شدند اما غنا و اصالت فرهنگی خود را حفظ کردند و از آن پس فرهنگ و ارزش های اسلامی – ایرانی را تولید و مکرراً بازتولید کرده اند. به این ترتیب فتح ایران توسط اعراب مسلمان موجب ضعف فرهنگ ایرانی نشد. پس از آن و در دوره های تسلط فرهنگ های غیرایرانی مانند غزنویان و حتی مغول ها این فرهنگ ایرانی بود که به سرعت احیا شد و حتی فرهنگ اقوام مسلط به لحاظ سیاسی را در خود هضم کرده و آنان را مروج فرهنگ خود نمود و این واقعیت پس از آن تاکنون نیز قابل مشاهده و اثبات است.

میراث مشترک، اتحاد، اقوام ، ایرانی