هدیه نادعلی - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیا و برنامه ریزی شهری

قومیت یکی از مهمترین مباحث مهم و اصلی جغرافیای سیاسی می باشد و دارای جنبه مثبت و منفی برای حکومت ها است چرا که به عنوان بازیگری قابل توجه از زمینه های تهدیدزا و فرصت زا در قلمرو کشورها برخوردار است. در این میان قلمرو ایران همواره با تنوع قومی عجین بوده و یکی از ویژگی های بارز آن در هم تنیدیگی انواع قومیت ها در چارچوب مرزهای آن است. ایران جز کشورهای کثیرالاقوام به شما می آید و در مقایسه با 200 کشور یا واحد جغرافیایی-سیاسی فعلی جهان، به طور نسبی از بیشترین گوناگونی قومی برخوردار است که هسته های قومیت های اصلی آن بعد از فارس ها اکثراً در مناطق مرزی قرار گرفته اند. این امر باعث گردیده تا نسبت به قومیت ها در سده های اخیر به عنوان تهدید نگریسته شود و بعضاً چالش هایی نیز از جانب آنها برای حکومت های مرکزی ایجاد شده است. نظام جمهوری اسلامی برآمده از انقلاب اسلامی تا حدودی باعث گردیده تا نوع نگاه به قومیت ها در این زمینه تغییر کند اما همچنان در این زمینه کاستی هایی وجود دارد. در این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی نگارش یافته است، با تاکید بر سرمایه اجتماعی سعی شده به فرصت سازی این ویژگی مهم فضایی جغرافیایی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شود. چرا که بهره گیری از آن منجر به افزیش حس تعلق مکان قومیت ها و جلوگیری از واگرایی احتمالی آنها خواهد شد. این نوع سرمایه موجبات افزایش مشارکت، تعهد سیاسی و .... را فراهم خواهد ساخت.

همبستگی ملی، قومیت، سرمایه اجتماعی، ایران