راههای مقابله با کم خوبی فقرآهن

کم خونی فقرآهن یکی از شایعترین کمبودهای تغذیه ای در سطح جهان محسوب میشود. به طوری که 15% جمعیت جهان بویژه کودکان و زنان سنینباروری از آن رنج میبرند. مشکل کمخونی فقر آهن نه فقط بعنوان یک مشکل بهداشتی - تغذیه ای بلکه بمنزله یک شاخص توسعه اجتماعی مطرح می باشد. این تلقی به علت شیوع گسترده این نوع کم خونی از یک سو و اثرات فیزیولوژیک و جسمانی ناشی از آن سوی دیگر می باشد کهب ه کاهش بازدهی وبهره وری نیروهای انسانی می انجامد. فقر اهن (Iron Deficiency) I.D و کمخونی ناشی از آن (Iron Deficiency Anemia) IDA حتی در مراحل خفیف موجب اختلالات متعددی از جمله اختلالات حرکتی، اختلال در تکامل زبان و تکلم و قوه یادگیری و تمرکز درکودکان وکاهش قدرت کار جسمی و در نتیجه کاهش توان کسب درامدو تولید در بزرگسالان و افزایش میزان مرگ و میر زنان و جنین می شود و خطر تولد نوزاد کم وزن (کمتر از 2500 گرم) در زنان باردار را در پی خواهد داشت (2، 3و4) بنابراین انجام بررسی های گسترده با استفاده از شاخص هایی که درجات خفیف و شدید کمخونی را مشخص نماید و شناسائی عوامل موثر بر بروز مشکل نیاز اساسی برای برنامه ریزی جهت مقابله با این مشکل محسوب می شود . بر این اساس استراتژیهای مختلفی جهت پیشگیری از کمخونی فقر آهن پیشنهاد و اجرا گردیده است (5، 6، 12 و 15) که هدف این مقاله، مروری بر این استراتژیها است.