مریم آژگان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه زابل
محمود رمرودی - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل

به منظور بررسی اثر کود زیستی نیتروکسین و محلول پاشی اسیدهیومیک بر خصوصیات مورفولوژیک گیاه ریحان آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه آموزشی در شهرستان بستک واقع در استان هرمزگان انجام گرفت. تیمارهای کود زیستی نیتروکسین شامل: شاهد (عدم مصرف کود)، شاهد ( عدم مصرف کود ) ، 0/5 ، 1 و 1/5 لیتر در هکتار و 3 سطح اسیدهیومیک شامل: شاهد، 3 و 6 لیتر در هکتار بودند. کود زیستی نیتروکسین به صورت بذر مال قبل از کشت و محلول پاشی اسیدهیومیک در 2 نوبت، اول در مرحله 6 تا 8 برگی و نوبت دوم 10 روز پس از مرحله اول انجام گرفت. نتایج نشان داد با افزایش محلول پاشی اسید هیومیک کلیه ویژگیهای مورفولوژیک مورد بررسی بجز ارتفاع ریشه افزایش پیدا کرده است. بر اساس نتایج بدست آمده بیشترین تعداد شاخه جانبی، تعداد برگ، ارتفاع ریشه، وزن تر اندام هوایی و ریشه و وزن خشک ریشه مربوط به تیمار 1 لیتر در هکتار نیتروکسین بوده که در تمام صفات بجز وزن خشک اندام هوایی تفاوت معنی دار با تیمار 1/5 لیتر در هکتار نیتروکسین نداشته است. برهم کنش اسیدهیومیک و نیتروکسین برای وزن تر و خشک اندام هوایی در سطح 5% معنی دار بوده است اما برای تعداد شاخه جانبی، تعداد برگ و ارتفاع اندام هوایی و ریشه معنی دار نبوده است. پس بهترین تیمار اسیدهیومیک 6 لیتر در هکتار و بهترین تیمار نیتروکسین 1 لیتر در هکتار بوده است. در هر صورت اگر هدف ما تولید سبزی باشد اسیدهیومیک و نیتروکسین باعث بالا رفتن عملکرد سبزی ریحان می شود.

ریحان، خصوصیات موفولوژیکی، کود آلی، گیاه دارویی، نیتروکسین