تاثیر موقعیت جداساز در ارتفاع سازه بر عملکرد لرزه ای قاب های خمشی بتنی

جداسازهای لرزه ای ساخته شده داخلی دارای نسبت سفتی قائم به افقی پایینی بودند همچنین به دلیل استفاده از لاستیک در آن ها مقاومت کمی در برابر پیری و شعله وری داشتند. استفاده از تکنولوژی جداسازی لرزه ای یکی از کارآمدترین و موثرترین روش های کاهش پاسخ در برابر زلزله می باشد. در این بین جداسازهای لاستیکی با هسته سربی با توجه به ساختار ویژه و میرایی بالا با کاهش نیاز لرزه ای ساختمان از خسارت وارده به سازه طی زلزله می کاهد. در این تحقیق تاثیر جداسازهای لرزه ای در قاب های بتنی در ارتفاع های متفاوت در حوزه دور و نزدیک زلزله مورد مطالعه قرار گرفته است، بدین منظور از سه مدل ساختمانی 3، 8 و 15 طبقه استفاده شده و در هریک از مدل ها چهار نوع جداسازی در ارتفاع های متفاوت کار شده است. سازه ها با استفاده از مبحث نهم ویرایش 1392[1] و استاندارد 2800 ویرایش چهارم[2] و به کمک تحلیل طیفی طراحی شده اند. سطح عملکرد مدل ها به کمک تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی محاسبه شده است. از جداسازهای هسته سربی در بهبود رفتار سازه ها در برابر نیروی زلزله استفاده شده است. جداسازها به کمک نشریه 524[3] طراحی گردیده است. با توجه به نتایج می توان گفت بهتر است جداسازی در طبقه همکف صورت گیرد. در سازه های بدون جداساز سطح عملکرد ایمنی جانی ارضا نمی شود، ولی در سازه های جداسازی شده (در تمام حالات و ارتفاع های متفاوت) عملکرد سازه قابل قبول می باشد.

Keywords:

تحلیل دینامیکی غیرخطی , جداساز هسته سربی , زلزله حوزه دور و نزدیک , عملکرد لرزه ای ,