بررسی اثرات عدم تکمیل شبکه های فرعی آبیاری و زهکشی بر استقرار مکانیسم انتقال مدیریت آبیاری به تشکل های آب بران (مطالعه موردی:شبکه های آبخور کانال پای پل)

عدم تکمیل ساختمان شبکه های آبیاری و زهکشی، همچنین بهره برداری غیربهینه از منابع آب و اراضی کشاورزی،فرسودگی فزاینده و کاهش این شبکه ها و تأسیسات مربوطه سبب شده است تا برنامه های انتقال مدیریت آبیاری بهتشکل های آببران در کشور مورد توجه قرار بگیرد.اجرای این فرآیند در اراضی آبخور کانال پای پل توسط سازمان آب وبرقخوزستان در دستورکار قرارگرفت.در این مقاله، جامعه آماری، بهره برداران مربوط به تشکل آببران نگین درخشان غربکرخه به تعداد 2100 نفر و نمونه آماری مطالعه با استفاده از جدول مورگان 150 نفر و به روش نمونه گیری خوشه ای تعیینمی گردد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود . داده های کمی کدگذاری و توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.بر اساس نتایج اهمیت شاخص های مدیریتی، اجتماعی فرهنگی، مشارکتی، حمایت و پشتیبانی در شبکه های فرعی مشخص گردید، از دیدگاه بهره برداران مواردی چون تجهیز و نوسازی، احداث کانال ها و زهکش های درجه 3 و 4 ، انعکاس نیازها، اولویت هاو مشکلات بهره برداران به دستگاه های دولتی، سطح آگاهی افراد نسبت به اهمیت تشکل های آب بران در حل مشکلات آبیاری، وجود حداقل یک هدف یا نیاز مشترک قوی بین اعضا، پشتیبانی مالی در زمینه اعطای وام، اعتبارات، تجهیز منابع مورد نیاز ومواردی از این قبیل و در نهایت مهارت بهره برداران در تعمیر کف انهار جهت جلوگیری از نفوذ آب به روشهای مختلف ازبالاترین میزان اهمیت در موفقیت یک تشکل آببران نقش آفرین بوده است.

Keywords:

شبکه های آبیاری و زهکشی , بهره برداران , تجهیز و نوسازی اراضی