بررسی امکان استفاده از بتن های خودمتراکم در ساخت سازه های آبگیر و حوضچه های مقسم کانالت

با توجه به تعدد سازه های آبگیر و حوضچه های مقسم در احداث شبکه های فرعی آبیاری و در راستای ارتقاء مهندسی ارزش، صرف جویی در هزینه و کاهش زمان اجرای سازه های مذکور، جهت تعیین بهترین طرح اختلاط برای بتن خود متراکم، سه تیمار مختلف و هر تیمار سه تکرار بتن خود متراکم تهیه و با انجام آزمایش های مختلف (جعبه L، اسلامپ فلو، جعبه U و قیف V شکل) از یک طرف و وزن مخصوص مصالح مصرفی و مقاومت فشاری از طرف دیگر، بهترین طرح اختلاط بتن خودمتراکم نسبت به بتن معمولی، با درنظر گرفتن کاهش ضخامت سازه های هیدرولیکی از 18 سانتیمتر به ابعاد کوچکتر (10، 12 و 15 سانتیمتر) اقدام به ساخت 4 نمونه قالب فلزی از ورق آهنی به ضخامت 1.5 میلیمتر در دسته سه تایی به ابعاد 60*18*12 با بتن معمولی و ابعاد 41*12*12, 36*10*12 و 51*15*12 با بتن خودمتراکم گردید و به منظور مسلح نمودن بتن ساخته شده و اعمال خمش در سازه از میله گرد Ø14 با فاصله چشمه های 20 سانتیمتر استفاده و بصورت تک شبکه در قالب تعبیه گردید و در سه سایز بتن خودمتراکم و در یک سایز بتن معمولی صورت گرفت. بر روی بتن سخت شده پس از عمل آوری لازم آزمایش های اندازه گیری مشخصات فیزیکی نمونه ها، تعیین مقاومت فشاری در سنین 11 و 42 روزه و آزمایش مقاومت خمشی و مدول گسیختگی انجام و در نهایت به جهت کنترل در مقابل آسیب های احتمالی برخورد ماشین آلات با سازه ها، آزمایش ضربه بر روی کلیه نمونه ها انجام شد.

Keywords:

بتن خودمتراکم , سازه مقسم- کانالت , مدول گسیختگی , طرح اختلاط , مقاومت فشاری