آمنه مومنی - دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/دانشگاه بیرجند
زهرا عسکری - دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/دانشگاه تربت جام
الهه آهنگری - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی/مدرس دانشگاه

مشکلات زناشویی و خانوادگی به طور بالقوه قادر به تهدید کانون گرم خانواده بوده و می تواند زیر بنای اولیه لغزش در زندگی مشترک را بسازد و خانواده نابسامان قادر به ارائه فرزندان سالم به جامعه نخواهند بود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ناسازگاری والدین بر رشد اجتماعی فرزندان می باشد چرا که عمده ناهنجاریها و مشکلات اجتماعی ریشه در مسائل خانوادگی دارد. جامعه مورد نظر در پژوهش حاضر را کودکان 6 ساله شهرستان کاشمر و والدین آنها تشکیل می دهند. و نمونه آماری این پژوهش شامل 66 کودک که ۳6 نفر دختر و ۳6 نفر پسر و والدین آنها می باشد که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق دو پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ ۱ و مقیاس رشد اجتماعی واینلند ۲کودکان استفاده شده است. و برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS20 و همبستگی پیرسون و برای مقایه میانگین ها از آزمون T مستقل استفاده شد که نتایج نشان داد بین ناسازگاری والدین و رشد اجتماعی فرزندان رابطه معناداری وجود دارد همچنین نشان داد که بین ناسازگاری والدین و هوش بهر اجتماعی دختران رابطه معناداری وجود دارد که این رابطه معنادار و مستقیم است یعنی هر چه رضایت والدین کمتر باشد رشد اجتماعی فرزندان هم کمتر می شود. ولی در مورد پسران نشان داد که بین ناسازگاری والدین و رشد اجتماعی پسران ارتباط معناداری وجود ندارد. مطالعه حاضر همچنین نشان داد که بین هوش بهر اجتماعی دختران و پسران و بین رضایت والدین در دختران و پسران ارتباط معناداری وجود ندارد

ناسازگاری والدین، هوش بهر اجتماعی